Datum: 20180601
Tijd: 9:35 – 15:35 uur
Afstand: 23,3 km
Overnachting:Â Penlan B & B, Porthcothan Bay
Wandeling
Ik ga verder waar ik gebleven ben, Vandaag gaat het van Padstow naar Porthcothan, een stuk van iets meer dan 20 kilometer. Het wordt een makkelijke route omdat er niet veel hoogteverschillen zijn en daar waar die er zijn, zijn ze niet erg groot en zeker niet steil.
Vanuit Padstow gaat het meteen omhoog en vooral langs smalle paadjes met veel vegetatie. Dat zorgt ervoor dat ik na een tijdje weer goed nat ben, ook al regent het niet. Maar dat hindert niet, dat droogt na verloop van tijd ook weer op. Wel zit ik ook onder het stuifmeel, maar ook dat is nogal eens afgeklopt.
Na een tijdje kom ik langs de toren op Stepper Point. Dit is een navigatie hulp (Daymark) die in 1820 gebouwd is. Helaas is er weinig uitzicht, het is mistig.
De mist geeft het volgende stuk dat ik loop een heel apart karakter. Ik kan over de rand van de klif kijken, maar ik zie de zee niet. Bij vlagen zie ik zelfs de klif rand niet. Ook vooruit kijken is beperkt. Het Coast Path is echter goed te volgen en af en toe kom ik markeringen tegen.
Ik zie de mist vanuit de zee het land opwaaien.
Na verloop van tijd trekt de mist een beetje op. Of eigenlijk loop ik eruit want als ik terug kijk, dan zie ik meer lage bewolking dan waar ik ben.
Zoals gezegd heb ik vandaag een makkelijke route en het gaat dan ook vrij vlak over de kliffen tot in Trevone Bay. Net voor Trevone Bay kom ik langs Roundhole Point. Dat is zo genoemd omdat er een enorm groot rond gat in de grond (klif) zit (in Cornwall noemen ze de dingen graag zoals ze zijn 🙂 ). Roundhole is ontstaan doordat er door erosie een grot ontstond die na verloop van tijd ingestort is. Het is ongeveer 25 meter diep en als het vloed is, dan staat er water onderin.
In Trevone Bay is het tijd voor koffie bij een strand tent.
Na de pauze gaat het verder richting enkele grote stranden. Eerst komt Harlyn Bay, dan Mother Ivey’s Bay, Booby’s Bay, Constantine Bay en als laatste Treyarnon Bay. Bij de meeste stranden loop ik boven langs, maar in Constantine Bay loop ik een flink stuk over het strand.
Bij het laatste strand, in Treyarnon Bay, is het tijd voor een pintje bij de plaatselijke jeugdherberg, ik ben inmiddels zo’n 10 kilometer verder en niet meer al te ver van mijn eindbestemming.
Als ik weer verder wil gaan, komt Davey net aan gelopen. Hij heeft mij gedurende mijn rustdag weer ingehaald. Hij blijft vannacht in de jeugdherberg slapen en is dus op zijn eindbestemming. Ik heb nog een paar kilometer te gaan.
Op het laatste stuk begint het weer mistig te worden. Ik kom nog langs een paar mooie rotsformaties en dan duikt Porthcothan ineens op achter een bocht.
Ik heb vandaag ook diverse keren restanten van installaties uit de 2de wereldoorlog gezien, maar daar was niet veel aan te zien, dat waren voornamelijk betonnen vlaktes.
Weer
De temperatuur was prima vandaag. Wel was het heel erg bewolkt en van tijd tot tijd mistig. Ik liep weer met mijn hoofd in de wolken, niet omdat ik zo hoog zat, maar omdat de wolken zo laag waren. Door de vrij hoge temperatuur en het vele vocht was het wel een beetje benauwd.
Songtekst van de dag
Aangezien ik de zee vaak niet kon zien, ligt de songtekst voor de hand, Smoke on the Water van Deep Purple. Mist lijkt ten slotte op rook…
We all came out to Montreux
On the Lake Geneva shoreline
To make records with a mobile
We didn’t have much time
Frank Zappa and the Mothers
Were at the best place around
But some stupid with a flare gun
Burned the place to the ground
Smoke on the water, a fire in the sky
Smoke on the water
They burned down the gambling house
It died with an awful sound
Funky Claude was running in and out
Pulling kids out the ground
When it all was over
We had to find another place
But Swiss time was running out
It seemed that we would lose the race
Smoke on the water, a fire in the sky
Smoke on the water
We ended up at the Grand Hotel
It was empty, cold and bare
But with the Rolling truck Stones thing just outside
Making our music there
With a few red lights and a few old beds
We made a place to sweat
No matter what we get out of this
I know, I know we’ll never forget
Smoke on the water, a fire in the sky
Smoke on the water
Nadat ik eerst Padstow bekeken heb (daar ben je nogal eens mee klaar, maar wel op verzoek de nodige foto’s van pubs), bekijk ik het aanbod van de diverse boottochten. Ik besluit om een boottocht met de Jubilee Queen te gaan maken. Anderhalf uur, niet te duur en je wordt niet zeiknat (dat ben ik gisteren al geworden).
Ik stap in het dorp aan de kade op. Gelukkig is de boot niet afgeladen vol. De GPS track hieronder is van de boot tocht en niet van een wandeling (ik kan nog steeds niet over water lopen).
Er is een brouwerij in Padstow, de Padstow Brewing Company. Die moeten we bezoeken. Google komt te hulp met een adres en de route. Eerst even een Cornish Pasty wegwerken en dan gaat het naar de brouwerij. Onderweg kom ik langs de kerk en de dooie akker. Daarna moet ik een flink stuk langs een vrij drukke weg, zonder voetpad of iets erlangs. Niet de meest lekkere wandelroute.
Ik wordt vriendelijk ontvangen midden in de bottelarij (of beter gezegd inblikkerij), waar volop bier in blikken verpakt wordt. Ze hebben van alles op fles, maar helaas niks open… De tasting room zit onder in het dorp.
Ik begin op tijd want ik moet op het eind het veer van Rock naar Padstow hebben en ik wil daar zeker op tijd zijn (anders kost me dat een taxi).
Voordat ik aan mijn wandeling begin, loop ik eerst nog een stukje door Port Isaac. Het plaatsje is beroemd omdat hier de serie 
Hoewel het venijn in het begin zit, valt het allemaal wel mee. De heuvels zijn niet meer zo hoog, dus iedere klim en afdaling is een stuk korter. Er zijn wel een aantal steile hellingen te nemen, maar dat is allemaal goed te doen. Wel is het goed uitkijken omdat alles nat is. Vooral op rotsachtige stukken betekent dat gladheid.
Na een kilometer of 5 bereik ik Port Quin, een gehucht aan de zee. Normaliter is hier op de parkeerplaats iets te drinken te krijgen (in een oude Citroen HZ), maar vandaag zijn ze vanwege het mooie weer gesloten. Jammer, een kop koffie had er wel ingegaan.
En dan loop je over een niet al te breed pad, boven langs een klif, en dan willen er zo’n stuk of 10 koeien langs. Teruggaan heeft geen zin, dan loop je vast op een ‘stile’. Dus, zo veel mogelijk tegen de rand aan kruipen en zo stil mogelijk blijven zitten. De koeien bekijken zich dit eerst eens, ze vertrouwen het niet helemaal. Dan gaan ze toch Ă©Ă©n voor Ă©Ă©n voorbij. EĂ©n van de laatsten is een kalfje en dat heeft meer tijd nodig voordat het voorbij durft. Maar uiteindelijk neemt het een sprintje en schiet voorbij. De koe daarachter kijkt me nog even aan alsof ze wil zeggen: durf je wel tegen een kalfje…
Vlak daarna komt Polzeath in zicht, een badplaats. Ondanks het mindere weer, is er toch genoeg te doen op het strand en in de zee. Hier is er in ieder geval wel koffie, bij een strandtentje.
Ik heb geluk, als ik bij Rock aan het strand kom, komt er net een Ferry aan en kan ik meteen mee. Ze gebruiken vandaag twee ferries. Als we aan de Padstow kant aankomen, wordt duidelijk waarom. Daar staat een enorme rij wachtende.
Ik had voor de zekerheid mijn regenjas maar aangedaan en hoewel die erg warm was, heb ik hem wel de hele dag aangehouden.
Voordat ik vandaag aan de officiĂ«le wandeling begon, ben ik eerst nog even Tintagel ingelopen. Het oude postkantoor wordt overal genoemd en de kerk. Ook zijn er de King Arthur’s Great Halls. Alles in Tintagel heeft een connectie met Koning Arthur (al was alleen maar in de naam). Je zou je bijna in de middeleeuwen wanen, ware het niet dat het allemaal erg toeristisch is.
Daarna binnendoor naar de kerk, die boven op de kliffen ligt, een eindje weg van het dorp. Uiteraard met bijbehorende dooie akker. In de kerk is een bijzondere oude doopvont. Na de nodige foto’s gemaakt te hebben, heb ik nog een kaarsje aangestoken zodat de rest van mijn reis ook voorspoedig zal verlopen…
Tijd om de Coast Path weer op te pikken. Ik had namelijk een stukje van de route van vandaag overgeslagen. Maar dat was het stuk dat langs Tintagel Castle liep en dat had ik gisteren al gehad.
Vrijwel aan het begin kom ik langs een verlaten leisteen groeve. Ik begrijp dat ze hier leisteen gehaald hebben, wat ik niet begrijp is waarom ze Ă©Ă©n kolom hebben laten staan. Aan de andere kant, dat ziet er nu wel apart uit.
Uiteraard steil zoals ik dat inmiddels van het Coast Path gewend ben. Dit was meteen na Trebarwith Strand, de laatste beschaving voor het eindpunt. Helaas was dit een beetje te vroeg voor een pauze, ik was net begonnen met wandelen.
Na alle ups en downs kwam ik dan eindelijk in Port Gaverne aan, dat ligt tegen Port Isaac aan. Daarmee waren de hoogteverschillen echter nog niet gedaan. Om in Port Isaac te komen ging het nog Ă©Ă©n keer flink omhoog en daarna weer omlaag.
Uiteindelijk was ik erg vroeg klaar vandaag. Deels omdat ik op tijd vertrokken was, maar ook omdat de route vandaag niet heel erg lang was. Tijd voor een pint bij de Golden Lion.
Voor later op de dag was er regen voorspeld. Sterker nog, er waren officiële weer waarschuwingen van kracht met betrekking tot thunderstorms en flooding. Maar die zijn hier normaal gesproken zeer lokaal en de kans dat je daardoor getroffen wordt is niet zo heel groot.
Aangezien ik vannacht in Tintagel overnacht heb en daar alles in het teken van de middeleeuwen staat, vandaag een songtekst van een groep die middeleeuwse muziek maakt (zowel akoestisch als een combinatie van rock met traditionele instrumenten). Vandaag Spielmannsfluch van In Extremo:
Voordat ik echter daar ben, moet ik eerst de hoogste klif van Cornwall over. De beklimming daarvan gaat wisselend makkelijk (lees niet al te steil) en minder makkelijk (steil dus). Uiteindelijk red ik het dan toch tot op de 223 meter hoge top van High Cliff (originele naam).
Na deze tour de force gaat het voornamelijk omlaag met wel nog enkele pittige steile hellinkjes voordat ik in Boscastle ben. Het is druk in Boscastle, dat zal wel komen omdat het vandaag bank holiday is in Engeland. Ik weet in ieder geval een plekje in de Biergarten te bemachtigen om een pintje te drinken.
Nadat ik mijn water voorraad ook aangevuld heb (die gaat vandaag erg snel met dat warme weer), gaat het weer verder richting Tintagel. Het gaat ook meteen weer flink omhoog. Daarna blijft het een beetje op en neer gaan met enkele steile afdalingen en stijgingen. Uiteindelijk komt dan toch Tintagel Castle in zicht, of in ieder geval de resten daarvan. Ik ben vanmorgen extra vroeg vertrokken omdat ik daar een bezoek aan wil brengen. Ook dat bezoek brengt weer een aantal hoogte meters met zich mee omdat het kasteel en alles dat daarbij hoort op een tweetal heuvels ligt. Maar daar laat ik me niet door weerhouden, die paar extra meters kunnen er ook nog wel bij.
Nadat ik Tintagel Castle bekeken heb, gaat het nog Ă©Ă©n keer flink omhoog naar het dorp zelf. Hier drink ik nog een pint voordat het naar de B&B gaat voor een welverdiende en hoognodige douche.
Zomerweer vandaag, de hele dag zon. Er waren wel wolken te zien, maar die waren verder weg. Eigenlijk te warm om tegen steile hellingen op te ploeteren. Gelukkig stond er wel een lekker zeebriesje, dat gaf dan weer een beetje verkoeling.
Vandaag een meer relaxte route. Alhoewel er op het laats wel enkele kuitenbijters bijzaten. Eigenlijk alles wat een South West Coast Path wandeling dient te hebben:
Iets meer over die rotsen. De rotsen zijn ongeveer 300 miljoen jaar oud en bestaan uit sedimentair gesteente, zandsteen en leisteen (modder en andere mineralen). Ze werden gevormd in de Carboonperiode. Door de jaren heen zijn de rotslagen platgedrukt en gevouwen door de beweging van de aardkorst (de tektonische platen) om op sommige plaatsen bijna verticale lagen te produceren.
En alweer perfect wandelweer. Bewolkt, af en toe een zonnetje en een lekkere temperatuur. Hoewel er af en toe donkere wolken te zien waren, is het helemaal droog gebleven.
Dit is mijn 10de wandeldag op het South West Coast Path. En meteen staat er een zware etappe op stapel. Alle documentatie die ik heb (zie 
Het eerste stuk is echter heel relaxt, ten minste na de initiële klim. Het gaat zonder al te veel hoogteverschillen boven langs de kliffen en door weilanden. Op het dak van de wereld zeg maar (ten minste voor lokale begrippen).
Na een tijdje kom ik bij een hutje aan. Dit was van de dichter Ronald Duncan die hier inspiratie opdeed. Met zo’n uitzicht moet hij toch wel mooie gedichten geschreven hebben.
Dan wordt ik opeens ingehaald. Dat is bijzonder, meestal ben ik het die inhaald. Het is iemand die het stuk dat ik vandaag wandel rennend aflegd. Ik dacht dat ik veel zweette, maar hij is van top tot teen drijfnat. Als we even praten loopt er een konstant straaltje vocht van zijn pet. Ben ik even blij dat ik mag wandelen.
Ik was eigenliijk niet van plan om naar Morwenstow te lopen, de route van vandaag is zo al lang genoeg. Er is echter een omleiding omdat een deel van het Coast Path onbegaanbaar is. Die omleiding gaat via Morwenstow. Als ik dan toch al daar ben, dan kan er ook wel een kop koffie vanaf in de Rectory Farm Tearoom.
En alweer kom ik langs een hutje, een heel klein hutje deze keer, Hawker’s Hut. Dit hutje is door een plaatselijke geestelijke gemaakt van drijfhout. En alweer om inspiratie voor gedichten op te doen (of om opium te roken). Tja, wat zal het geweest zijn?
Nu moet ik tijdelijk mijn mond houden en mijn gedachten in toom. Ik nader namelijk GCHQ Bude, een groot afluister station van de Engelse overheid. Big Brother en zo…
Als allerlaatste gaat het door Bude. Hier is het nodige te doen, strand toerisme en kermis. Na de rivier en het kanaal overgestoken te hebben, zie ik mijn slaapplek voor de nacht, de Brendon Arms, al liggen.
Prima wandelweer vandaag. De dag begon zonnig, maar daarna betrok het flink. De temperatuur was aangenaam, ongeveer 20 °C. Rond 13:00 uur dreigde het te gaan regenen, maar behalve enkele verdwaalde druppels viel er niets. Wel bleef het bijna de hele dag flink bewolkt. Alleen op het laatst, net voor Bude kwam het zonnetje nog even door.
Voordat ik vandaag aan mijn wandeling begin, ga ik eerst door Clovelly naar beneden, naar de haven. Ze zijn iemand aan het verhuizen, dat betekent alles op sleeën en omlaag (kasten, wasmachine, de hele bups). Beneden, achter het hotel bij de haven, komt namelijk een weg uit. 
Deze weg neem ik ook en ik kom in de buurt van het Clovelly Visitor Centre weer op het Coast Path uit, na een flinke klim. Die klim had ik me kunnen besparen, op basis van mijn overnachting had ik gebruik kunnen maken van de Landrover service. Maar ja, geen geduld en zo… Eenmaal op het Coast Path, volgt een redelijk relaxte wandeling door de Clovelly Court Gardens met een schuilplaats genaamd Angel’s Wings en een uitzichtpunt naar Blackchurch Rock.
Dan gaat het toch een paar keer naar beneden en weer naar boven. De eerste keer naar het strand bij Blackchurch Rock. Ik probeer deze zo goed mogelijk op de foto te krijgen (met de gaten zichtbaar), maar dat lukt me niet. Daarvoor zou ik de zee in moeten en daar heb ik momenteel even geen zin in.
Na een paar dalingen en stijgingen, volgt wederom een zeer relaxt stuk langs velden boven langs de kliffen tot aan Hartland Point. Hier is het tijd voor een pauze en koffie bij The Hartland Point Outdoor Café waar eten en drinken verkocht wordt. Ze hebben ook een terras en gelukkig hebben ze enkele parasols open zodat ik droog kan zitten (zie weer hieronder). Ze zijn iedere dag open en zeker met dit weer vind ik dat knap. Aan de andere kant, het halve terras zit vol met wandelaars, dus weer of geen weer, hier is altijd iets te doen.
Ik hoef nog maar een kilometertje of 4 – 5, maar die zijn wel zwaar staat er in de SWCP flyer. En dat klopt, de rest van de route is afwisselend relaxt en dan gaat het weer omlaag en terug omhoog, tot 5x toe.
Uiteindelijk is de laatste klim gedaan en zie ik onder me Hartland Quay liggen. Daar moet ik zijn, dat is mijn verblijf voor vanavond en vannacht.
Het begin van de dag is goed, bewolkt en niet koud. Rond een uur of 11 begint het te regenen. Niet hard, ook geen miezer regen. Echte druppels, maar niet al te veel. In ieder geval niet genoeg om mijn broek nat te maken, daar zorgen de struiken waar ik doorheen moet wel voor. Ik heb mijn lichte jack wel bij me, maar dat is veel te warm. Daarbij wordt mijn blouse toch wel nat, daar heb ik bij dit soort wandelingen geen regen voor nodig.
Na een dag rust staat de volgende etappe op stapel, van Westward Ho! naar Clovelly. Het gaat vandaag weer flink op en neer, niet zo erg als de eerste paar dagen, maar toch.
Na een relaxt stukje meteen na Westward Ho! gaat het dan toch flink omhoog en weer omlaag en omhoog en … Een typische Coast Path route dus. Al met al is het wel goed te doen. Wat vooral helpt, is dat na de laatste grote klim de afdaling erg geleidelijk gaat. Die afdaling gaat via de Hobby Drive, een weg naar Clovelly die vroeger een tolweg was. De weg heet zo omdat het aanleggen van de weg een hobby was voor Sir James Hamlyn Williams.
Halverwege de Hobby Drive kom ik een heleboel mensen tegen, bij een uitzichtpunt. Eén van die mensen is Davey, die ik een paar dagen terug ook al tegen kwam in Ilfracombe. We lopen een stuk samen de Hobby Drive af, tot dat Davey het tempo weer wil laten zakken.
Aan het eind van de Hobby Drive wacht Clovelly. Clovelly ligt tegen de heuvel en heeft een heel erg steile hoofdstraat van keien. Gemotoriseerd verkeer is er uitgebannen en alle vervoer gaat via sleeën of ezels. Mijn hotel ligt halverwege de heuvel en ik ben er ruim op tijd. Eerder zelfs dan mijn tassen. Tja, dan maar een plaatselijk biertje tijdens het wachten.
’s Avond blijf ik in het hotel eten en bestel zeekreeft, die is die morgen vers gevangen. Voor mij als niet vis eter is dit de eerste keer dat ik dit eet… Ik ben normaal gesproken niet zo van de foto’s van eten, maar deze keer maak ik een uitzondering.
De eerste activiteiten van vandaag waren van een meer huishoudelijke aard. Naar de wasserette lopen en de was doen. Dat ging verbazingwekkend goed, maar ik zal jullie de details besparen. En nee, de songtekst van vandaag komt niet van Trafassi 🙂
Nadat de huishoudelijke zaken geregeld waren, was het tijd om naar de kust te lopen (een paar honderd meter maar). Daar ben ik begonnen met van links naar rechts alle strand bars af te gaan (niet dat er zo veel zijn). Lekker relaxt op het terras zitten, een beetje lezen, aan dit verslag werken en verder niks doen (behalve mensen kijken).
Perfect zomerweer om aan de kust door te brengen. De hele dag zonnig en een aangename temperatuur.
