20180621 Mevagissey – Charlestown

Datum: 20180621

Tijd: 9:40 – 14:35 uur

Afstand: 14,4 km

Overnachting: Pier House Hotel And Restaurant, Charlestown

Wandeling

Een korte maar zware route vandaag. Het gaat naar Charlestown, een pittoresk vissersdorpje dat vaak gebruikt wordt in film opnames zoals Poldark en (voor de ouderen onder ons) The Onedin Line. Hier liggen ook enkele grote oude zeilschepen. Ik ben hier lang geleden met Ada ook geweest en daarna in 2009 met Ada en de kids. Toen was het weer minder en zijn we het Shipwreck and Heritage Centre in gegaan.

Tijdens het eerste, nog niet zo zware stuk, gaat het veel door weilanden met koeien. Het is een zeer glooiend landschap en ik kan goed zien hoe het Coast Path loopt. Dat is maar goed ook want ik zie dat er koeien staan op een stukje van het Coast Path dat redelijk smal is, aan de rand van het weiland waar struiken staan. Gelukkig zie ik ook dat er een mogelijkheid is om gewoon via het weiland te lopen. Dan kom ik niet in dat smalle stuk terecht en even later kan ik de route gewoon weer oppikken.

Na de weilanden kom ik in Pentewan aan. Dit is een klein dorpje met een vakantie park dat vele malen groter is dan het dorp. Hier zijn de nodige gelegenheden om iets te drinken, maar het is nog veel te vroeg. Ik ben net aan het lopen en heb minder dan 5 kilometer afgelegd. Gewoon door dus.

Na Pentewan begint het ‘zware’ stuk van de wandeling. Het gaat een aantal malen flink steil omlaag en omhoog. Wat mij betreft valt het wel mee, het is wel flink aanpoten, maar ik ben intussen wel wat gewend. Wat ik vervelender vind is dat een flink stuk langs enkele weilanden gaat dat erg smal is. Links is er prikkeldraad en rechts zijn er struiken die gedeeltelijk over het pad groeien. Het pad zelf is een smal uitgesleten spoor. Dat betekent dat je je voeten iedere keer voor elkaar moet zetten en dat loopt niet prettig.
Na een tijdje kom ik bij een stuk waar het pad weer breder is en even later zelfs goed gemaaid. Hier is het weer goed te doen.

Als ik bij Black Head aankom, maak ik even een uitstapje om naar de punt van Black Head te lopen. Het Coast Path gaat hier aan voorbij, maar aangezien de route vandaag toch al kort is, kan er wel een extraatje vanaf.
Dat extraatje valt wel mee, enkele honderden meters die maar een beetje omhoog (en later omlaag) gaan. Het is wel de moeite waard. Vanaf Black Head heb je een geweldig uitzicht naar Mevagissey en ook vooruit naar de kust waar ik nog moet komen (morgen waarschijnlijk).

Na Black Head is het nog niet gedaan met de steile hellingen. Het gaat nog een keer flink omlaag en omhoog met trap tredes.  Die trap tredes zijn zeer ongelijk, zoals dat normaal is op het Coast Path.
Maar daarna kom ik in Porthpean Beach. Hier is het een drukte van jewelste. Volgens mij zijn er een aantal schoolklassen die een uitje hebben. Ik neem in ieder geval een pauze bij het strandtentje met een sapje.

Na de pauze gaat het nog één keer omhoog, via een reguliere trap. Daarna loop ik op mijn gemak naar Charlestown. Daar ga ik eerst op het terras zitten voor een pintje (of twee) en daarna loop ik nog even rond de haven in Charlestown. Ik kom ook langs het museum waar we in 2009 met de kids geweest zijn.

Weer

Zonnig maar niet te heet. Lekker wandelweer.

Songtekst van de dag

Allemaal grote zeilschepen in de haven van Charlestown die zo weg kunnen zeilen. Vandaag Sail Away van Deep Purple:

If you’re driftin’ on an empty ocean
With no wind to fill your sail
The future, your horizon
It’s like searchin’ for the Holy Grail
You feel there’s no tomorrow
As you look into the water below
It’s only your reflection
And you still ain’t got no place to go

Time will show
When, I don’t know

Sail away tomorrow
Sailin’ far away
To find it steal or borrow
I’ll be there someday yea-yea-yeah yea-ye-yeah

Oh, woman, I keep returnin
To sing the same old song
The story’s been told, now I’m gettin’ old
Tell me,where do I belong?
Feel like I’m goin’ to surrender
Hard times I’ve had enough
If I could find a place to hide my face
I believe, I could get back up

Time will show
When, I don’t know

Sail away tomorrow
Sailin’ far away
To find it steal or borrow
But I’ll be there someday yea-yea-yeah yea-yea-yea-yeah

Sail away tomorrow
Sailin’ far away
To find it steal or borrow
But I’ll be there someday yea-yea-yeah yea-yea-yea-yeah

Sail away tomorrow
Sailin’ far away
To find it steal or borrow
But I’ll be there someday yeah yeah yeah yea-yea-yeah yeah yeah yeah

Foto’s

20180620 Portloe – Mevagissey

Date: 20180620

Tijd: 9:25 – 17:15 uur

Afstand: 22,5 km

Overnachting: Honeycombe House, Mevagissey

Wandeling

Het ziet er grijs uit vandaag. Het heeft geregend, maar het is droog als ik na het ontbijt vertrek. Bij het ontbijt heb ik met een tweetal vrienden (Nick en David) zitten kletsen die ik gisteren ingehaald heb. Zij zijn eerder weg dan ik met de verwachting dat ik ze wel weer in zal halen.
Dat lukt inderdaad. Na een klein uurtje haal ik ze inderdaad weer in.

Het is mistig vandaag. Ik kon de wolken gisteren al op de heuvels zien liggen.

Op een gegeven moment kom ik in Portholland. Dat is zo groot dat ze een west en east Portholland hebben (maar niet echt). Er is ook een soort van café, maar dat is nog dicht. Geen probleem, het is toch nog te vroeg voor koffie. Ik ben net een uur onderweg.

Dus verder gaat het en na een klein half uurtje kom ik bij Porthluney Cove. Hier is ook een beach café en nu is het tijd voor koffie. Het is namelijk niet echt warm. Buiten het café zie ik iemand’s rugzak liggen en een …. didgeridoo. En ja hoor, Jonnie Seaside is ook voor koffie in het café.
Nadat Jonnie de jonge dames van de bediening de nodige levenslessen heeft bijgebracht komt hij bij me zitten. We zitten een hele tijd te kletsen over wat we zoal doen en mijn koffie pauze wordt een wat langere pauze. Dat is helemaal niet erg, ik heb tijd genoeg vandaag.

Vandaag heb ik een zeer relaxte route. Weinig echte hoogteverschillen en veel brede paden of weilanden. Het hoogste punt voor vandaag is Dodman Point. Als ik daar aankom is het nog steeds mistig. Achter me is de mist aan het optrekken, voor me blijft het mistig.
Het is wel goed uitkijken vandaag. Omdat alles nat is, is het plaatselijk ook erg slippery…

Ik zie vandaag veel fazanten. Die heb ik de afgelopen dagen vaker gezien, meestal mannetjes, maar vandaag ook vrouwtjes. Rare vogels die fazanten, die lopen liever dan dat ze vliegen. Die zijn natuurlijk bang dat als ze opvliegen, iemand ze uit de lucht schiet.

Als ik in Gorran Haven aankom is het weer tijd voor koffie bij het Mermaid Café. Als ik daar buiten zit om mijn koffie op te drinken, begint het te miezeren.
Dus maar gauw verder. Even later kom ik Jonnie weer tegen. Hij heeft een aantal short cuts genomen en me in Gorran Haven ingehaald.

Na nog een klein stukje Coast Path kom ik alweer in de bebouwde kom terecht, eerst in Portmellon Cove en daarna in Mevagissey. Ik ben weer eens veel te vroeg bij de B&B. Deze ligt op de heuvel en het dorp (met de pubs) ligt onderaan. Dus omlaag voor een pint en dan straks maar weer omhoog voor de douche.
Voordat ik weer naar de B&B ga, kom ik Jonnie nog een keer tegen in Mevagissey.

Later, in de B&B, blijkt dat Nick en David ook weer in dezelfde B&B verblijven als ik.

Weer

Bewolkt, zeer bewolkt, erg lage bewolking zelfs, ook wel mist genoemd. Later op de dag een klein beetje miezer regen. Een frisse wind vanuit de zee.

Songtekst van de dag

Aangezien het op Dodman Point de hele dag mistig is gebleven, vandaag Misty Mountain Hop van Led Zeppelin:

Walkin’ in the park just the other day, Baby,
What do you, what do you think I saw?
Crowds of people sittin’ on the grass with flowers in their hair said,
“Hey, Boy, do you wanna score?”
And you know how it is;
I really don’t know what time it was, woh, oh,
So I asked them if I could stay awhile.

I didn’t notice but it had got very dark and I was really,
Really out of my mind.
Just then a policeman stepped up to me and asked us said,
“Please, hey, would we care to all get in line,
Get in line.”
Well you know, They asked us to stay for tea and have some fun,
Oh, oh, he said that his friends would all drop by, ooh.

Why don’t you take a good look at yourself and describe what you see,
And Baby, Baby, Baby, do you like it?
There you sit, sitting spare like a book on a shelf rustin’
Ah, not trying to fight it.
You really don’t care if they’re coming, oh, oh,
I know that it’s all a state of mind, ooh.

If you go down in the streets today, Baby, you better,
You better open your eyes.
Folk down there really don’t care, really don’t care, don’t care, really don’t
Which, which way the pressure lies,
So I’ve decided what I’m gonna do now.
So I’m packing my bags for the Misty Mountains
Where the spirits go now,
Over the hills where the spirits fly, ooh.
I really don’t know.

Foto’s

20180619 Falmouth – Portloe

Datum: 20180619

Tijd: 9:20 – 16:50 uur

Afstand: 28,5 km ( + 6,1 km ferry)

Overnachting: Carradale, Portloe

Wandeling

Ik begin vandaag met een rondje rondom Pendennis en daarna door het centrum van Falmouth naar de Prince of Wales Pier. Dat zijn stiekem toch nog 4.5 kilometer voor ik bij de ferry ben.
Bij de Spar vul ik mijn watervoorraad aan en dan ben ik net op tijd voor de ferry van 10:15 uur.

De eerste ferry gaat van Falmouth naar St Mawes. Daar moet ik 20 minuten wachten (koffie!) en dan ga ik verder met een kleinere ferry (niet veel meer dan een motor sloep) naar Place Creek.

Na dit boten geweld, kan ik dan eindelijk verder met het Coast Path. Het is vandaag goed te doen, goed beloopbare paden en niet te veel vegetatie over het pad. Het gaat veel door weilanden vandaag en daar is altijd plaats genoeg.

Na verloop van tijd kom ik Jonnie Seaside tegen. Ik ben hem al eerder op het Coast Path tegen gekomen, hij heeft een didgeridoo bij zich. We kletsen wat en hij speelt een stukje voor me en legt uit wat circular breading is, tegelijkertijd door de neus inademen en door de mond uitademen. Dat moet je kunnen om continu te kunnen spelen.

Tijdens de laatste paar kilometer wordt het nog even pittig met een paar steile hellingen rondom Nare Head, maar niks waar ik echt wakker van lig.

Op sommige dagen kun je de eindbestemming van veraf al zien liggen, soms al dagen van te voren. Vandaag is niet zo’n dag. Als ik nog minder dan een halve kilometer hoef te lopen, zie ik Portloe pas liggen. Nog een klein stukje en dan een pintje bij The Lugger (want de Ship Inn is dicht).

Weer

Bewolkt, droog en een aangename temperatuur.

Songtekst van de dag

Twee ferries vandaag, daarom is de songtekst van vandaag geschreven door Brian Ferry voor zijn band Roxy Music, hier is Virginia Plain:

Make me a deal and make it straight
All signed and sealed, I’ll take it
To Robert E. Lee I’ll show it
I hope and pray he don’t blow it ‘cause
We’ve been around a long time just try try try tryin’ to
Make the big time…
Take me on a roller coaster
Take me for an airplane ride
Take me for a six days wonder but don’t you
Don’t you throw my pride aside besides
What’s real and make believe
Baby Jane’s in Acapulco We are flyin’ down to Rio
Throw me a line I’m sinking fast
Clutching at straws can’t make it
Havana sound we’re trying hard edge the hipster jiving
Last picture shows down the drive-in
You’re so sheer you’re so chic
Teenage rebel of the week
Flavours of the mountain steamline
Midnight blue casino floors
Dance the cha-cha through till sunrise
Open up exclusive doors oh wow!
Just like flamingos look the same
So me and you, just we two got to search for something new
Far beyond the pale horizon
Some place near the desert strand
Where my Studebaker takes me
That’s where I’ll make my stand but wait
Can’t you see that Holzer mane’
What’s her name Virginia Plain

Foto’s

20180618 Falmouth (rustdag)

Datum: 20180618

Overnachting: Lerryn Hotel, Falmouth

Activiteiten

En alweer een rustdag. Deze keer hoef ik niet zelf de was te doen, ze hebben een laundry service in het hotel 🙂

Na het ontbijt loop ik het dorp in. Ik heb hier gisteren al het een en ander van gezien. Ik weet nog niet wat ik ga doen. Als eerste ga ik naar de Prince of Wales Pier om uit te zoeken hoe het met de ferry zit die ik morgenvroeg vrijwel meteen moet hebben.
Bij de pier vertrekt ook een boot richting Helford River voor een ‘cruise’ van 2 uur. Ik vind het daar nu nog te vroeg voor, misschien ga ik met de middag lichting mee.

Ik slenter verder door het dorp en dan vooral langs de kades om bootjes te kijken. Er liggen ook enkele grote bootjes… Ook ga ik bij enkele galerijen  met kunst naar binnen. Af en toe hebben die toch wel leuke spullen staan of hangen. Maar meestal veel te duur voor de onbekende namen (ten minste voor mij) die eraan gekoppeld zijn.
Rond half twee loop ik terug naar de pier om met de ‘cruise’ van twee uur mee te gaan. Helaas, pindakaas, die is geschrapt. Tja, dan maar de kroeg in bij Beerwolf Books, een soort combinatie van een boekwinkel en een pub. Hier hebben ze zo maar allemaal bieren op tap die ik nog niet gehad heb. Dat wordt dus een middagje lezen en proeven.

En zo geschiede…

Weer

Bewolkt met af en toe een klein beetje miezer regen.

Songtekst van de dag

Een rustdag voelt voor mij aan als een zondag en aangezien ik vandaag vooral lui ben geweest, een beetje lezen en bier proeven, heb ik vandaag mijn keus laten vallen op Lazy Sunday van de Small Faces:

Wouldn’t it be nice, to get on with me neighbours
But they make it very clear, they’ve got no room for ravers
They stop me from groovin’, they bang on me wall
They’re doing me crust in, it’s no good at all, ah!

Lazy Sunday afternoon
I’ve got no mind to worry
Close my eyes and drift away

‘Ere we all are, sitting in a rainbow
Gor blimey hello Mrs Jones, how’s your Bert’s lumbago? (mustn’t grumble)
I’ll sing you a song with no words and no tune
To sing in your khazi while you suss out the moon, oh yeah!

Lazy Sunday afternoon
I’ve got no mind to worry
Close my eyes and drift away

Roo dee doo dee doo, roo dee doo dee die day
Roo dee doo dee dum, roo dee doo dee doo dee

There’s no one to hear me, there’s nothing to say
And no one can stop me, from feeling this way, yeah

Lazy Sunday afternoon
I’ve got no mind to worry
Close my eyes and drift away

Lazy Sunday afternoon
I’ve got no mind to worry
Close my eyes and drift a-
Close my mind and drift away
Close my eyes and drift away

Foto’s

20180617 Mawnan Smith – Falmouth

Datum: 20180617

Tijd: 9:30 – 15:45 uur

Afstand: 18,5 km

Overnachting: Lerryn Hotel, Falmouth

Wandeling

Het regent, een beetje druil regen, als ik vertrek vandaag. Ik heb uit voorzorg mijn regenjas maar aangedaan want ze hebben nog meer regen voorspeld.
Al met al heb ik vandaag een prima wandeling, ondanks het weer. Het is voornamelijk een relaxt stuk naar Falmouth.

Ik loop een paar flinke stukken door weilanden en ik vraag me af waarom de koeien altijd precies op het ‘pad’ moeten schijten. Je ziet door een weiland altijd een soort van pad lopen. Als je het aantal koeienvlaaien over het hele weiland bekijkt en je zet dat af tegen het aantal dat op het pad ligt, dan vindt je volgens mij dat er meer koeienvlaaien op het pad liggen dan statistisch verantwoord is.
Wellicht een onderwerp waar iemand op af kan studeren…

Dan kom ik de plant met de grote bladeren weer tegen. Deze keer staan er meer en zijn de bladeren niet zo groot, maar het is wel dezelfde plant (denk ik). Ik weet nog steeds niet wat het is…

Bij Maenporth beach ben ik bijna halverwege en neem ik een pauze. Een bak koffie onder het afdak van het beach café. Het is niet koud, alleen nat. Als ik mijn jas uitdoe, vraag ik me af welke kant natter is, de buitenkant of de binnenkant.
Na even met een paar locals gebabbeld te hebben (een paar dametjes op leeftijd met hun hondjes), gaat het weer verder. Wat minder is, is dat ik merk dat ik natte voeten heb. Mijn schoenen en de onderkant van mijn broek zijn zeiknat, niet zo zeer van de regen, maar van de lage begroeing die goed nat is. Het water komt via mijn sokken in mijn schoenen.

En dan ben ik ineens in Falmouth. Sterker nog, ik ben al (bijna) bij mijn hotel. Minder dan 12 kilometer gelopen en al klaar? Dat kan natuurlijk niet. Ik ben ook veel te vroeg bij mijn hotel, het is pas 12:30 uur. Ik check toch even, maar ik kan pas om 14:00 uur in mijn kamer. Ook mijn bagage is er nog niet. Dus het dorp in, een paar extra kilometers maken en een pub opzoeken om vaderdag te vieren! Dat wordt The Grapes, hier hebben ze de nodige bieren die ik nog niet gehad heb.

Daarna loop ik nog een stuk door Falmouth, een beetje site seeing omdat het nog vroeg is en om het aantal kilometers van vandaag wat op te krikken.

Als ik in het hotel aankom om in te checken, ligt er een pakketje voor me klaar met als boodschap ‘happy fathersday’. Op mijn kamer aangekomen blijkt er een kadootje van de kids en Ada in te zitten, een zware gegraveerde sleutelhanger met aan één kant “SWCP 16 mei – 16 juli 2018” en aan de andere kant “Down by the seaside”. Ik ben erg blij dat ze aan me gedacht hebben!

Weer

Toen ik vanmorgen vertrok, regende het. Een druil regen die de hele wandeling aanhield en af en toe overging in echte druppels. Ook stond er een flinke bries die het regelmatig koud aan liet voelen, ondanks dat de temperatuur eigenlijk best wel ok was.

Songtekst van de dag

Tja, ik had eigenlijk iets van Saxon uit willen kiezen vandaag omdat ik vanmorgen in Saxon Cove begonnen ben. Maar dat was voordat ik mijn vaderdag kadootje van Ada en de kids gekregen had.  Gezien dat kado wordt het vandaag uiteraard Down By The Seaside van Led Zeppelin:

Down by the seaside. See the boats go sailin’
Can the people hear, What the little fish are sayin’

Oh, oh, the people turned away. Oh, the people turned away

Down in the city streets, see all the folk go racin’, racin’
No time left, to pass the time of day

The people turned away. The people turned away
So far away, so far away

See how they run, see how they run, see how they run, see how they run.

Do you still do the twist
Do you find you remember things that well
I wanna tell you… Some go twistin’ every day
though sometimes it’s awful hard to tell

Out in the country, hear the people singin’
Singin’ ‘bout their progress, knowin’ where they’re goin’

Oh, oh, oh, oh, the people turned away
Yes, the people turned away

Sing loud for the sunshine, pray hard for the rain
And show your love for Lady Nature. And she will come back again
The people turned away
The people turned away

Foto’s

20180616 Coverack – Mawnan Smith

Datum: 20180616

Tijd: 9:25 – 17:25 uur

Afstand: 29,9 km

Overnachting: Gold Martin B&B, Mawnan Smith

Wandeling

Vandaag begint het nogal vlak. Ik ga eerst langs Lowland Point en zoals de naam al aangeeft is het hier niet echt hoog. Daarna zou de route eigenlijk door een mijngebied gaan. Dat gaat echter niet door vanwege een ingestorte klif met bijbehorende omleiding. En wat voor een omleiding, het gaat meteen steil omhoog en dat een flink stuk. Lang geleden dat ik zo heb moeten klimmen (dat was meer tijdens de eerste wandelingen van het Coast Path). Daarna gaat de omleiding door het binnenland en is het zo slecht nog niet.
Na een tijdje ben ik aan het twijfelen welke kant ik op moet, maar een blik op mijn Garmin leert dat ik alweer op de route zit.

Nog een paar kilometer en ik ben bij de Half Way Marker. Dan heb ik de helft van mijn wandelavontuur erop zitten. Dat moet gevierd worden!
Helaas wordt dat een beetje een anti-climax. In Porthallow heb ik de Half Way Marker snel gevonden. En er is een pub net langs het strand waar de Half Way Marker staat. Maar dan, horror, de pub is dicht (om 11:30 uur) en het duurt nog meer dan een half uur voordat hij open gaat. Porthallow is nu niet zo uitnodigend om hier meer dan een half uur rond te hangen. Het is een erg dood dorp en het uitzicht is nou ook weer niet zo spectaculair (ik ben waarschijnlijk intussen wel verwend).
Dus, na een foto van de Half Way Marker gemaakt te hebben, gaat het verder. Het vieren van deze mijlpaal stel ik wel even uit en de pub krijgt van mij de nominatie van slechtste pub van heel Engeland!

Na enkele lage kliffen te hebben gevolgd, moet ik Gillan Creek over zien te komen. Er schijnt een ferry te zijn en bij eb is het ook mogelijk om via stepping stones over te steken of zelfs het overgebleven water te doorwaden. Dat zou mijn route van vandaag een paar kilometer inkorten. Ik ga uiteraard voor de andere optie, er rond omheen lopen.
De route rondom Gillan Creek is een leuke en afwisselende route. Wel is het eerste stuk een beetje zoeken. Het gaat dwars door de velden en de route die mijn Garmin aangeeft kan ik niet volgen omdat er van alles aangeplant is. Uiteindelijk vind ik mijn weg en kom ik aan de andere kant uit.

Nu gaat het richting Helford via een ongelijk bospad langs de rivier. Hier moet ik de Helford River over steken. Er rond omheen lopen is niet echt een optie (te lang), dus dat wordt de ferry. Ik had me eigenlijk voorgenomen om aan de andere kant een pint te drinken. Dat wordt echter iets eerder. De ferry gaat pas om 16:00 uur weer (vanwege te weinig water) en ik ben er rond 14:30 uur. Dat wordt dus wachten, maar dat is geen probleem. Er is een pub vlak bij, The Shipwrights Arms, en die is wel open. Tijd om te vieren dat ik halverwege (geweest) ben…

Na een Guinness en een Proper Job is het 16:00 uur geweest en loop ik weer naar de ferry. Daar ben ik toch de eerste die over wil en ik maak het teken open (een geel rond bord) om aan te geven dat ik naar de andere kant wil. Na een tijdje komt de ferry eraan. De ferry is niets meer dan een motorbootje met plaats voor maximaal 12 personen. Meer reddingsvesten heeft hij niet aan boord en de schipper is expendable…

Aan de Helford Passage kant aangekomen ga ik verder met het Coast Path. Eigenlijk ben ik klaar voor vandaag, maar om in Mawnan Smith te komen, kan ik beter nog een stukje verder lopen en dan naar het dorp. Dus doe ik dat, dat maakt de route van morgen weer een stuk makkelijker.
Als ik in Saxon Cove ben aangekomen, ga ik landinwaarts, naar Mawnan Smith, op zoek naar een douche.

Weer

Het was een beetje een grauwe dag vandaag. Vanmorgen, voordat ik vertrok, regende het. De hele dag zag het er maar grijs uit. Uiteindelijk heb ik het de hele dag droog gehouden. Ik heb echter van andere wandelaars (op hetzelfde stuk) gehoord dat ze regen gehad hebben.

Songtekst van de dag

Tja, Gillan Creek en Saxon Cove, keuze genoeg vandaag. Ik hou het bij Gillan (ik kom morgen toch weer in Saxon Cove). Het wordt vandaag het geniale No Laughing in Heaven:

I used to be a sinner, used to have my cake and eat it
They warned me of my fate, but I was quite prepared to meet it
You’ll go to Hell they smiled at me
And told me of the roaring fires
But I was happy living wild
And fueling my own desires
I was a wild man
Drinking, smoking and messing around with women
Lots of women
No, not swimming, women

I wanna go to Heaven
The place to be is right up there
I wanna go to Heaven
It’s gonna be good so I won’t despair

I decided to reform and pray
Beg mercy for my soul
I prayed in church
Threw away my bad habits
Prayed out of church
Adopted an entirely different role
I gave my money to the poor until I was poor
But at least I ensured that I would go up there
Instead of down below to the Inferno
Where the evil flames of desire
Burned higher and higher and higher

I’m gonna go to Heaven
Paid my dues so I’m getting in
I’m gonna go to Heaven
It’s looking good if I abstain from sin

I knocked on the pearly gates
Neatly side-stepping the long queue
Waved hi to St. Peter
Who checked my card and let me through
I smiled, threw my hands in the air
Laughed and got arrested
They said hey man, you’re in the wrong place
Your behaviour is a disgrace
Here we pray every hour, on the hour
Read extracts from the Bible and look solemn’
What, says I, no party?
No party?
Let me out

Let me out of Heaven
I got it wrong, no I can’t stay here
No laughing in Heaven
Let me out, I just can’t stay here

Well I ran around in the state of shock and panic
This wan’t what I expected
Here was what looked like a bunch of manic depressives
Can I get a transfer, I screamed
But no, once you’re in Heaven, you’re here for good
The good of your soul, but that’s no good for me
If you want to go to Hell you’ve really got to be bad
Okay, okay, I’ll be bad
Too late
What do you mean too late
Too late
No
In the meantime

Let me out of Heaven
I’ve got it wrong, no I can’t stay here
No laughing in Heaven
Oh God, it’s awful here
Going crazy in Heaven
Take me out and let me go to hell
No laughing in Heaven
Don’t laugh, this place is Hell

Foto’s

20180615 The Lizard – Coverack

Datum: 20180615

Tijd: 9:30 – 15:30 uur

Afstand: 20,0 km

Overnachting: Fernleigh B&B, Coverack

Wandeling

De hospita is bang dat ik honger moet lijden en heeft een lunch pakketje (a snack) voor onderweg voor me voorbereid. De 3 Zweedse dames die ook aan het ontbijt zitten en vandaag ook naar Coverack lopen, krijgen dat niet…

Als eerste gaat het terug naar het Coast Path, via The Lizard vuurtoren. Rondom The Lizard moeten veel Serpentine rocks (Serpentiniet), te zien zijn. Ik zie er echter niet veel van. Waarschijnlijk te overgroeit of ik weet niet waar ik naar moet kijken, dat kan ook 🙂 Wel zie ik deze steensoort op het pad liggen. Er zitten groene en witte ‘slierten’ in de steen. Dat ziet wel apart uit. Wellicht dat dat alleen goed tot zijn recht komt als de stenen gepolijst zijn, door honderden wandelschoenen bijvoorbeeld…

Na een tijdje het Coast Path gevolgd te hebben, kom ik bij The Devils Frying Pan. Dit is een natuurlijke boog waar het water doorheen kan om in een soort van natuurlijke kom te komen. Ik me zo maar voorstellen dat dat spectaculaire effecten geeft als de zee erg ruw is. Dat is vandaag uiteraard niet het geval (en misschien maar goed ook).

In Kennack Sands neem ik een pauze bij The Beach Hut, tijd voor koffie. Vanaf hier is er niets meer tot in Coverack. Mijn hospita vond dat ik daar toch iets voor bij me moest hebben, vandaar het lunch pakketje.
Als ik bij Black Head ben, is het tijd voor een pauze en voor mijn lunchpakketje. Een boterham met kaas en marmelade (zelfgebakken brood), een scone met marmelade, een mandarijn en een fruit reep. Alles netjes verpakt en met een servet erbij. Een zeer lekkere snack!

Ik ben bijna in Coverack, nog maar een paar kilometer. Op het laatste stuk is er nog een omleiding. Dat is niet zo erg, daardoor kom ik langs The Terence Coventry Sculpture Park. Hier bekijk ik enkele van de beelden die hier tentoongesteld staan. Ik moet Baarlo Steengoed helaas missen, maar hier heb ik in ieder geval toch enkele beeldhouwwerken.

Als ik de omleiding verder volg, schrik ik op een gegeven moment als ik een bocht om ga. Er staat een plant met enorme bladeren. Het is maar één plant en er zitten maar een paar bladeren aan, maar die zijn wel de moeite waard. Iemand enig idee wat dat voor een plant is?

Na nog een stukje over smalle bospaadjes te zijn gelopen, kom in Coverack aan. Hier wordt ik meteen uitgenodigd voor een event dat binnenkort plaatsvind. Ik krijg een flyer in de hand gedrukt. Als ik hier even later op kijk, blijkt het van Jehova’s Getuigen te zijn.
Nu is het wel tijd voor een pintje bij het Paris hotel.

Weer

Voornamelijk zonnig en af en toe een beetje bewolkt. Niet te warm. In het begin amper wind, maar later kwam de wind weer flink opzetten. Niet zo erg als gisteren, maar bij Black Head stond wel een flinke bries.

Songtekst van de dag

Vandaag heb ik veel naar stenen gekeken (zowel op het pad, als in de rotsen, als bij de beelden in The Terence Coventry Sculpture Park). Vandaar dat ik als songtekst van de dag The Sabbath Stones van Black Sabbath uitgekozen heb. Dat past ook wel een beetje bij de ontmoeting met de Jehova’s Getuigen…

Fire and water, wind and rain
Wings that carry hell in every vein
World possessions, endless tears
Truth and knowledge stolen all their years

World turns slowly, sun don’t shine
Silence still the air and kills the chime
Words are poison, passion bleeds
2000 years on earth has sown the seeds

The time of dreams has turned
The night is gone and light shines on
Where darkness once would hide
With spirits high, our fears were born

[CHORUS]
Receiver of light, the kingdom of God will guide you
Keep you from a restless heart
Deceiver of night the stranger that laughs
Within you, the reason for your restless heart
Is the keeper of the Sabbath Stones

Fire and water, wind and rain
Wings that carry hell in every vein
World turns slowly, sun don’t shine
Silence still the air and kills the chime

Can faith destroy desire? Each breath a prayer
Each step brings fear
The eyes of they that see have evil stare
Watch over me

[CHORUS]

And He’s the keeper of the Sabbath Stones

What God is this that stands to hear his people cry?
What hand would strike and watch his people die?
What life that takes, what future did we earn?
It’s our mistakes, take need the Sabbath Stones
What life that takes, what future did we earn?
It’s our mistakes

Foto’s

20180614 Porthleven – The Lizard

Datum: 20180614

Tijd: 9:15 – 17:00 uur

Afstand: 30,5 km

Overnachting: Hellarcher Farm, The Lizard

Wandeling

Het begint meteen goed vandaag, nog voordat ik bij Loe Bar ben, heb ik een omleiding te pakken. Een stuk van de klifrand is ingestort en daardoor kan ik er niet door. Een vaste nieuwe route is er nog niet, wel een tijdelijke. Een omleiding van meer dan 4 kilometer voor een stuk van ongeveer 100 meter.
Ik zie in de verte dat er diverse mensen gewoon doorlopen en daarna een stuk hoger tussen de struiken door lopen. Er lijkt zich al een soort van alternatief pad af te tekenen. Even twijfel ik, maar dan besluit ik om gewoon de omleiding te volgen. Ik ben hier om te wandelen en 4 kilometer extra stelt niks voor.

Achteraf heb ik daar geen spijt van. De omleiding gaat het binnenland in en is een mooie afwisselende route tussen weilanden door, met een stuk bos en het laatste stuk gaat langs Loe Pool. Niks mis mee dus.
Loe Pool  is het grootste zoet water meer in Cornwall. Het was vroeger een riviermonding (van de Cober), maar in de 13de eeuw ontstond de zandbank die nu Loe Bar heet en daardoor werd de rivier van de zee afgesloten. Zoet en zout water gescheiden door een beetje zand…

Er staat heel veel wind vandaag, dat is lastig met de hoed. Die heb ik wel nodig anders waaien mijn haren in mijn ogen. Tja, het is altijd wat.

Na de omleiding gaat het verder op de reguliere route. Voornamelijk over de kliffen en met regelmatig een afdaling en weer een klimmetje er achteraan.

In Dollar Cove is een klein cafeetje, niet meer dan een loket in de muur met een paar stoelen ervoor. Maar wel in de schaduw, dus ik neem een pauze voor een kop koffie.
Dollar Cove heet zo omdat er midden 18de eeuw een Spaans treasure schip vergaan is. Sinds die tijd hoopt iedereen nog steeds om Zilverlingen te vinden, maar niemand heeft ooit iets gevonden.

Na Dollar Cove volgt Gunwalloe Church Cove. Die heet zo omdat men hier een kerk gebouwd heeft, de kerk van de stormen, met bijbehorende dooie akker. Niet de meest voor de hand liggende plek. Dat heeft men ook gemerkt omdat er nogal wat onderhoud nodig is. De kerk heeft nogal te lijden van de zee (en de stormen).

De rest van de route gaat ook over de kliffen en regelmatig op en neer. Ik kom nog langs een monument voor Marconi (die van de radio golven). Die heeft vanaf hier het eerste draadloze bericht de wereld in gestuurd en dat in Noord Amerika opgevangen.

Om een indruk te geven , hier een lijst met namen waar ik vandaag langs / door ben gekomen:

  • Porthleven
  • Loe Bar
  • Gunwalloe Fishing Cove
  • Baulk Head
  • Halzephron Cove / Cliff
  • Pedngwinian
  • Dollar Cove
  • Castle Mound
  • Gunwalloe Church Cove
  • Poldhu Cove / Point
  • Angrouse Cliff
  • Polurrian Cove
  • Mullion Cove / Cliffs
  • Men-te-heul
  • Higher Predannack Cliffs
  • Predannack Head
  • Ogo-dour Cove
  • Vellan Head
  • Soapy Cove
  • The Horse
  • Rill Point
  • Kynance Cliff / Cove
  • Pentreath Beach
  • Caerthillian Cove
  • Old Lizard Head
  • Pistil Maedow
  • Lizard Point

Lizard Point is het meest zuidelijke puntje van Engeland. Alweer een mijlpaal dus.  Die vier ik met een pint Fire Raven van de Cornish Chough Brewery in het meest zuidelijke café van Engeland.

Rond Lizard Point zie ik ook weer veel Hottentotvijgen, zowel paarse als gele deze keer. Enkele rotsen zijn helemaal overgroeid met het spul. Ik begin te begrijpen wat het probleem is.

Hoewel ik nu twee mijlpalen bereikt heb (Land’s End, het meest westelijke puntje en Lizard Point, het meest zuidelijke puntje), ben ik er nog lang niet. Ik ben nog niet op de helft (dat komt over een paar dagen). Ik heb nog een lange weg te gaan…

Dan gaat het naar de B&B van vandaag, in The Lizard (het dorp). Dat zijn nog eens een dikke 2 kilometer.
Daarmee komt het totaal van vandaag boven de 30 kilometer uit. Best wel een zware dag met alle afdalingen en stijgingen. Maar ik heb het gered en morgen wordt het een stuk makkelijker.

Weer

Het heeft vannacht geregend. Geen probleem, het moet af en toe regenen en dat kan dan beter ’s nachts zijn. Het ziet er ’s morgens nog wat somber uit, maar dat klaart al snel op. De rest van de dag is het afwisselend zonnig en bewolkt. Wel staat er een flinke wind. Vooral boven op de kliffen is het koord aan mijn hoed niet genoeg om hem op te houden. Hij waait zo weg. Vasthouden dus!

Songtekst van de dag

Omdat ik nog een lange weg te gaan heb, vandaag It’s A Long Way There van de Little River Band:

Hey, everybody, yeah, don’t you feel that there’s something

People on their own are getting nowhere
I’m on the road to see
If anything is anywhere or waiting, just for me

Everynight I walk around the city
Seems like I’ll never know
That feeling of being together when I go

And it’s a long way there
It’s a long way to where I’m going
And it’s a long way there
It’s a long way to where I’m going

Hey, everybody, don’t you feel that there’s something
But you know in a moment it is gone
I live for the day when I can hear people saying
That they know and they care for everyone

But I feel like I’ve been here for the whole of my life
Never knowing home

It’s a long way, it’s a long, long, long way there
I’m gonna keep on tryin’, I’m gonna keep on tryin’, yeah
I’m gonna keep on tryin’, keep on tryin’

Been away from home for such a long time
And got to know this town
But I don’t seem to matter much to anyone who’s around
Is there anybody around

Everynight I walk around the city
Seems like I’ll never know
The feeling of being together when I go

And it’s a long way there
It’s a long way to where I’m going
And it’s a long way there
It’s a long way to where I’m going

Everybody knows it’s a long way there
Oh, everybody knows it’s a long way there
Mmm, it’s a long way

Driving around’s kind of getting me down and I know, and I know
It’s a long long way there
It’s such a long long way, long way

Hey, everybody, yeah, don’t you feel that there’s something
Feel it, feel it
Hey, everybody, yeah, don’t you feel that there’s something

Foto’s

20180613 Penzance – Porthleven

Datum: 20180613

Tijd: 9:30 – 16:30 uur

Afstand: 26,6 km

Overnachting: Wellmore End Cottage B&B, Porthleven

Wandeling

Het eerste stuk van vandaag gaat via een fiets / wandelpad naar Marazion. Hier is St Michaels Mount, een getijdeneiland met een kasteel erop. Een getijdeneiland is alleen eiland als het vloed is, bij eb kun je er gewoon naar toe lopen. En dat is precies wat ik doe. Ik kan bijna de haven inlopen, vanaf de zee kant dan wel te verstaan. Maar helaas, er is net een geul water te veel. Dus maar via de reguliere route, een soort van keien weg.
Het eiland met kasteel was al van verre te zien (tijdens mijn vorige wandeling eergisteren).

Na Marazion volgt weer een meer regulier stuk Coast Path, over smalle paden die deels overgroeid zijn. Vandaag valt het met de begroeiing wel mee. Wel is de begroeiing vandaag vijandiger, brandnetels zo hoger dan ik ben en steekspul dat door mijn spijkerbroek heen te voelen is. Ik vraag me serieus af hoe die wandelaars dat doen die met blote armen en benen dit soort paden lopen. Dat moet toch een pijnlijke aangelegenheid zijn. Er zaten vandaag stukken bij waarbij je de brandnetels onder navelhoogte niet kunt ontlopen…

Bij Cudden Point neem ik afscheid van de Queen die tot dan toe het landschap achter mij nog steeds domineerde, samen met St Michaels Mount.

Bij Perranuthnoe is het tijd voor een pauze bij de Cabin. Een flinke kop koffie gaat er wel in, lekker buiten op het terras met uitzicht over het strand en de zee.

Na de pauze gaat het weer verder richting Praa Sands. Hier loop ik een flink stuk over het strand. Als ik het einde van het strand nader, vraag ik me af of ik wel ergens omhoog kan. Het gaat vanaf het strand een flink stuk omhoog en ik zie nergens een toegang. Wel zie ik een beperkt aantal mensen op het strand helemaal achteraan, dat geeft hoop. En inderdaad, achter een rots verscholen vind ik een smalle stenen trap die naar een bruggetje leidt waar ik weer op het Coast Path kom.

Tot nu toe was het allemaal niet zo spannend. Na Praa Sands veranderd dat enigszins, het gaat weer meer op en neer en het pad is af en toe weer erg ongelijk. Er volgt een flink stuk dat over de kliffen gaat. Die kliffen zijn hier niet zo heel erg hoog.

Ze hebben hier Hottentotvijgen (Carpobrotus edulis), een soort bloem die oorspronkelijk uit Zuid Afrika komt. Ik heb er al eerder foto;s van gemaakt. Vandaag heb ik ze minder gezien en ik weet nu ook waarom. De plant, die meer dan 100 jaar geleden hier geïntroduceerd is, is zo succesvol dat de bestaande oorspronkelijk vegetatie geen kans meer krijgt. Om die reden is men begonnen om de Hottentotvijg te verwijderen op stukken van de kust.
Ik heb tot nu toe alleen de paarse variant gezien. Er schijnt ook een gele te zijn.

Weer

Het was weer prima wandelweer, droog en voornamelijk bewolkt. Af en toe kwam de zon door, maar het was niet te warm.

Songtekst van de dag

Vandaag overheerste het kasteel op St Michaels Mount het beeld voor een groot deel. Dat bracht bij mij een regel uit een songtekst van Led Zeppelin naar boven, “It’s to a castle I will take you”. Vandaag dus What Is And What Should Never Be:

And if I say to you tomorrow,
“Take my hand, child, come with me.
It’s to a castle I will take you,
Where what’s to be, they say will be.”

Catch the wind,
See us spin,
Sail away,
Leave today,
Way up high in the sky.

But the wind won’t blow,
You really shouldn’t go,
It only goes to show
That you will be mine
By takin’ our time.

And if you say to me tomorrow,
Oh what fun it all would be.
Then what’s to stop us, pretty baby,
But what is and what should never be.

Catch the wind,
See us spin,
Sail away,
Leave today,
Way up high
In the sky.

But the wind won’t blow,
You really shouldn’t go,
It only goes to show
That you will be mine
By takin’ our time.

So if you wake up with the sunrise,
And all your dreams are still as new,
And happiness is what you need so bad,
Girl, the answer lies with you.

Catch the wind,
See us spin,
Sail away,
Leave today,
Way up high
In the sky.

But the wind won’t blow,
You really shouldn’t go,
It only goes to show
That you will be mine,
By takin’ our time.

Oh the wind won’t blow
And we really shouldn’t go
And it only goes to show.

Catch the wind,
We’re gonna see it spin,
We’re gonna sail,
Leave today

Everybody I know seems to know me well
But they’re never gonna know that I’m gonna move like hell.

Ah, baby, baby, baby, baby, baby, baby.
Oh, I love ya!
Baby, baby, babe!
Oh, I love ya.

You know, know, know, know, know, know, come on now.

Foto’s

20180612 Penzance (rustdag)

Datum: 20180612

Overnachting: Treventon Guest House, Penzance

Activiteiten

Tja, rustdag. Wat alweer? Ja, de rustdagen zijn niet helemaal gelijk verdeeld, afhankelijk van waar het de moeite waard is om te verblijven. Dit was wel de kortste wandel cyclus, 4 wandeldagen en alweer rust.

Het begint een beetje de standaard indeling van een rustdag te worden, ’s morgens de was doen (dichtstbijzijnde wasserette), een beetje het dorp verkennen  (ofwel de toerist uithangen) en daarna een brouwerij opzoeken.

Vandaag ziet er weer net zo uit, nadat de wasserette haar werk heeft gedaan, zoek ik het centrum van Penzance op en snuffel wat in diverse galerijen met kunst en enkele winkels met ‘oudheden’ (variërend van echt antiek tot gewoon rommel). In één van de winkels met oud spul staat erg goede synthesizer muziek op. Lijkt op het oude Tangerine Dream, maar blijkt Carbon Based Lifeforms te zijn, een Zweedse ambientgroep. Helaas niet iets voor de songtekst van de dag…

Voor de lunch breng ik nog een bezoek aan de Admiral Benbow, een van de oudste pubs hier. De Guinness smaakt er prima. Als lunch is er de standaard Cornish Pasty.

Daarna gaat het naar het proeflokaal van de Cornish Crown brouwerij. Hier hebben ze voldoende soorten bier van de tap. Ik ga dus voorzichtig te werk en pak overal een halve pint van. Lekker buiten op het terras en een goed (e-)boek erbij. Wat wil een rustende wandelaar nog meer?
Ik ben weer begonnen aan de Discworld serie van Terry Pratchett. Geweldige humor had die man, ook leuk om te zien hoe andere gasten op het terras reageren als je in lachen uitbarst terwijl je alleen bent…
Halverwege de middag komen ze nieuw bier brengen. Dat is goed, hier ga ik dus geen dorst lijden.

De Queen lag er vanmorgen overigens nog.

Weer

Lekker toeristen weer, zonnig en droog.

Songtekst van de dag

Een rustdag doet me denken aan een regel uit de tekst van een nummer van The Doors, “Well, I woke up this morning, and I got myself a beer”, vandaag dus Roadhouse Blues:

Yeah

Yeah, keep your eyes on the road, your hand upon the wheel
Keep your eyes on the road, your hands upon the wheel
Yeah, we’re goin’ to the Roadhouse
We’re gonna have a real
Good time

Yeah, back at the Roadhouse they got some bungalows
Yeah, back at the Roadhouse they got some bungalows
And that’s for the people
Who like to go down slow

Let it roll, baby, roll
Let it roll, baby, roll
Let it roll, baby, roll
Let it roll, all night long

Do it, Robby, do it

You gotta roll, roll, roll
You gotta thrill my soul, all right
Roll, roll, roll, roll
Thrill my soul
You gotta beep a gunk a chucha
Honk konk konk
You gotta each you puna
Each ya bop a luba
Each yall bump a kechonk
Ease sum konk
Ya, ride

Ashen lady, Ashen lady
Give up your vows, give up your vows
Save our city, save our city
Right now

Well, I woke up this morning, I got myself a beer
Well, I woke up this morning, and I got myself a beer
The future’s uncertain, and the end is always near

Let it roll, baby, roll
Let it roll, baby, roll
Let it roll, baby, roll
Let it roll, all night long

Foto’s

-->