20180701 Slapton – Dartmouth

Datum: 20180701

Tijd: 10:15 – 14:25 uur

Afstand: 16,2 km

Overnachting: Cherubs Nest B&B, Dartmouth

Wandeling

Het regent katten en honden (pijpenstelen ) tijdens het ontbijt. Volgens de weersverwachtingen zou het rond 11 uur droog worden (of in ieder geval droger). Zoveel geduld heb ik echter niet en ik begin te wandelen zodra het even droog is.
Helaas duurt dat maar een paar minuten…

Ik loop terug naar de zee en het Coast Path. Dan gaat het verder over het saaie stuk van gisteren. Ik kan hier wel beter lopen, midden over de weg die toch afgesloten is. Er is namelijk op diverse plekken geen weg meer.

Als je al dit soort zaken in overweging neemt, wegzakkende wegen, dorpen die in zee verdwijnen en klif erosie, dan besef je dat Engeland steeds kleiner wordt…

Het strand waar ik hier langs loop is door de Amerikanen in 1943 gebruikt om voor D-Day te oefenen (30.000 manschappen en 16.000.000 ton aan materieel). De mensen hier kregen te horen dat ze binnen 6 weken hun boeltje moesten pakken en weg moesten zijn. Pas ongeveer een jaar later, na D-Day mochten ze weer terug. Er staat hier een monument om dat te gedenken en als dank aan de opoffering van de inwoners.

Na een rustige klim kom ik in Strete. Hier kom ik langs de village shop en vul ik mijn water voorraad aan en koop ik een koud sapje. Want hoewel ik helemaal nat ben, heb ik het wel erg warm met mijn jas aan.

Na Strete loop ik een tijdje door diverse weilanden. Eén van die weilanden gaat zeer steil omlaag en daarna bijna net zo steil weer omhoog. Gelukkig zijn er in de loop van de tijd een soort van voetstap treden ontstaan. Anders had ik met dit natte weer een uitdaging gehad op het natte gladde gras.

In een van de laatste weilanden kijk ik opeens uit over Blackpool Sands. Hier loop ik naar toe en in het strand café is het tijd voor koffie. Als ik mijn jas uitdoe, ben ik net zo goed drijfnat.
Na de pauze laat ik miin jas uit. Het is intussen droog en ik hoop dat dat zo blijft.

Terwijl er een flauw zonnetje verschijnt, loop ik via asfalt wegen naar Little Dartmouth. Vandaar gaat het weer meer langs de kust. Dat gaat op een gegeven moment over in een boswandeling naar het kasteel van Dartmouth. Daar loop ik langs en dan is het nog maar een klein stukje naar Dartmouth. De zon schijnt inmiddels volop.

Ik kom ruim op tijd aan in Dartmouth en ben intussen zo’n beetje helemaal opgedroogd. De B&B is zo gevonden, maar het is nog te vroeg. Daarom eerst een paar pinten in de pub erlangs.

Weer

De dag begon met regen. Het eerste uur regende het vrijwel continu. Daarna werd het droog en heeft het nog één keer even gedruppeld. Tegen de middag kwam de zon een beetje door en later werd de lucht helemaal blauw.
Het waaide ook vandaag flink aan de kust. Dat had goed koud kunnen zijn als ik mijn jas niet aan had gehad.

Songtekst van de dag

Vandaag begon met flink wat regen, ergens zat dus iemand regen te maken. De songtekst van vandaag is dan ook Rainmaker van Iron Maiden:

When I was wandering in the desert
And was searching for the truth
I heard a choir of angels calling out my name
I had the feeling that my life would never be the same again
I turned my face towards the barren sun

And I know of the pain that you feel the same as me
And I dream of the rain as it falls upon the leaves
And the cracks in our lives like the cracks upon the ground
They are sealed and are now washed awayYou tell me we can start the rain

You tell me that we all can change
You tell me we can find something to wash the tears away
You tell me we can start the rain
You tell me that we all can change
You tell me we can find something to wash the tears…..

And I know of the pain that you feel the same as me
And I dream of the rain as it falls upon the leaves
And the cracks in the ground like the cracks are in our lives
They are sealed and are now far away

You tell me we can start the rain
You tell me that we all can change
You tell me we can find something to wash the tears away
You tell me we can start the rain
You tell me that we all can change
You tell me we can find something to wash the tears…..

Foto’s

20180630 Salcombe – Slapton

Datum: 20180630

Tijd: 9:20 – 16:10 uur

Afstand: 26,6 km

Overnachting: The Tower Inn, Slapton

Wandeling

Vandaag begint meteen weer met een tochtje met de ferry, over de Kingsbridge Estuarium deze keer. Aan deze kant (de zuid kant) van het Coast Path zijn veel meer en grotere rivieren dan aan de andere kant (de noord kant). Ik heb daar eens goed over nagedacht, maar de verklaring is eigenlijk heel logisch. Water zoekt altijd de makkelijkste weg, naar beneden dus. Als je de kaart van Engeland bekijkt, dan bevindt deze kant (de zuid kant) zich aan de onderkant. Daar stroomt het water dus naar toe. Daarom zijn er zoveel rivieren aan deze kant van het Coast Path.

Na de ferry oversteek gaat het relaxt verder. In principe heb ik een makkelijke dag qua hoogte verschillen. Wel zijn er diverse stukken met een lastig pad, veel stenen en rotsen erin en af en toe over rotsen klimmen.

Bij Gara Rock wijk ik even van het pad af om naar boven te lopen voor het uitzicht. Zoals gebruikelijk voegt dat weer de nodige hoogte meters toe aan mijn wandeling.

Vanaf Prawle Point, hier is een Coastwatch station, gaat het naar beneden en daarna volgen enkele kilometers onder langs de zee met de kliffen daarboven, een heel vlak stuk. Onder Prawle Point is een natuurlijke boog die pas zichtbaar wordt als ik terugkijk.

Daarna gaat het weer de hoogte in, alhoewel dat wel mee valt. Als ik de beschaving weer inloop, kom ik bij Hallsands, een dorpje dat in 1917 in zee verdwenen is in een grote storm. Onder langs de kust zijn de ruïnes van de huizen nog zichtbaar.

Ik kom zo langs Hallsands en Lannacombe , maar daar is overal niets te krijgen. Pas in Beesands kom ik bij de Cricket Inn, eindelijk iets te drinken (ik heb water genoeg bij me, maar iets anders en kouds gaat er ook best in).

Daarna heb ik nog enkele kilometers te gaan voordat ik in Slapton ben. Het laatste stuk gaat langs Lower Ley en Slapton Ley. Een vrij saai stuk tussen een weg langs het strand en het grootste natuurlijke meer in het zuid westen. Het pad is hier erg slecht begaanbaar vanwege grote stukken met los zand (ik had beter over het strand kunnen lopen).

Uiteindelijk kom ik bij de Tower Inn in Slapton. Die blijkt gesloten… Maar gelukkig komt er iemand zodat ik wel naar mijn kamer kan. Schoenen uit, slippers aan, rugzak af en dan eerst een paar honderd meter terug. Daar was de Queens Arms en die was wel open 🙂

Weer

Zonnig en warm, ’s morgens en later op de middag enkele wolken. Weer veel wind. De wind was vandaag niet zo vriendelijk. Er waren stukken op het pad, langs de kliffen, waar ik best zonder wind had kunnen lopen. Op Start Point werd ik bijna van mijn sokken geblazen. Gelukkig was daar plaats genoeg.

Songtekst van de dag

Vandaag verblijf ik in The Tower Inn, die haar naam ontleent aan de overgebleven westelijke toren van de The Collegiate Chantry of St Mary (een groepje priesters die voor iemands zielenheil zongen, in dit geval blijkbaar in een aardig gebouwtje). Dus heb ik een songtekst uit de oude doos tevoorschijn gehaald, Tower van Angel:

Wind is raw, the air is stale
On this cold winter’s night
Sent alone to tell a tale
From the land of Delmite
Journey starts at the edge of town
With the stars as my guide
There’s no one here but my empty thoughts
And the sword by my side

Just a light, from a tower
Burning on from dusk to dawn
Just a light, from a tower
Burning on from dusk to dawn

Sun is leaving the darkened clouds,
As it slips past the hills
Slow moon climbs way up in the sky,
Keeps the heavens so still
Come this far, though I know not why
Said the things I’ve been told
Greedy village that has sent me here
For it’s own pot of gold

Just a light, from a tower
Burning on from dusk to dawn
Just a light, from a tower
Burning on from dusk to dawn

Everywhere the wind did sail,
The castle lies just ahead
Blade is drawn, still I carry on
On my brow a cold sweat.
As I look there upon the hill,
There it stands so tall
Said that stone structured wall of gold,
Will heed the voice of us all.

Just a light, from a tower
Burning on from dusk to dawn
Just a light, from a tower
Burning on from dusk to dawn

Just a light, from a tower
Burning on from dusk to dawn
Just a light, from a tower
Stands the victor and his gold,
And that’s all!!!

Foto’s

20180629 Bantham – Salcombe

Datum: 20180629

Tijd: 9:55 – 16:10 uur

Afstand: 20,6 km

Overnachting: Rocarno, Salcombe

Wandeling

Na het ontbijt ga ik eerst bij de plaatselijke winkel mijn water voorraad aanvullen. Dat was wel nodig, ik had geen druppel meer.

Vandaag begint ook weer erg relaxt. Ik loop naar Hope Cove, daar liggen de dorpjes Outer Hope en Inner Hope. Hier zijn gelegenheden om iets te drinken, maar het is nog veel te vroeg.

Na Hope Cove is het gedaan met het relaxen. Het gaat een flink stuk omhoog naar Bolt Tail, maar niet al te steil. Vanaf Bolt Tail heb je een heel mooi uitzicht, voornamelijk over het stuk dat ik de afgelopen dagen gelopen heb.
Het waait flink vandaag, zo hard dat ik mijn hoed af doe. Die waait ondanks Lise’s touwtje iedere keer af.

Als ik eenmaal helemaal boven ben, gaat het een hele tijd relaxt verder met relatief weinig hoogteverschillen. Maar dan gaat het ineens helemaal naar beneden en behoorlijk steil. En zoals dat gaat op het Coast Path, vrijwel meteen weer steil omhoog richting Bolt Head. Tijdens deze klim moet ik een stukje over een smal pad vlak langs de klif rand. Gelukkig is er net op dit stuk bijna geen wind. Dat had anders best vervelend kunnen zijn. Het laatste stuk gaat steil tegen een grashelling omhoog, de wind is op volle sterkte terug en ik loop tegen de wind in. Dat is even afzien dus.
Als ik hoogste punt bereikt heb, neem ik dan ook even een kleine pauze.

Daarna gaat het weer redelijk relaxt verder naar Bolt Head. Dat ligt op ongeveer deze hoogte en dan net voordat het weer omlaag gaat.

Na Bolt Head gaat het naar Salcombe. Een paar kilometer door de beschaving en dan een pint bij de Ferry Inn.

Weer

Alweer een hele zonnige dag, alleen blauwe luchten en heel warm. De wind kwam van land en was veel krachtiger vandaag (geen briesje meer). Ondanks Lise’s touwtje waaide mijn hoed diverse keren van mijn hoofd. Daarom heb ik hem maar afgedaan.

Songtekst van de dag

De wind was erg sterk vandaag. Naar mijn gevoel stormachtig, maar dat zal wel niet het geval zijn geweest. Toch als songtekst van de dag Stormbringer van Deep Purple:

Comin’ out of nowhere
Drivin’ like rain
Stormbringer dance
On the thunder again
Dark cloud gathering
Breaking the day
No point running
‘Cause it’s coming your way

Ride the rainbow
Crack the sky
Stormbringer coming
Time to die
Got to keep running
Stormbringer coming
He’s got nothing you need
He’s gonna make you bleed

Rainbow shaker
On a stallion twister
Bareback rider
On the eye of the sky
Stormbringer coming down
Meaning to stay
Thunder and lightning
Heading your way

Ride the rainbow
Crack the sky
Stormbringer coming
Time to die
Got to keep running
Stormbringer coming
He’s got nothing you need
He’s gonna make you bleed

Coming out of nowhere
Drivin’ like a-rain
Stormbringer dance
On the thunder again
Dark cloud gathering
Breaking the day
No point running
‘Cause it’s coming your way

Foto’s

20180628 Noss Mayo – Bantham

Datum: 20180628

Tijd: 9:20 – 15:45 uur

Afstand: 24,3 km

Overnachting: The Sloop Inn, Bantham

Wandeling

De start van vandaag is makkelijk, een lang en breed graspad boven over de kliffen. Aangezien de farm waar ik vannacht was hoog lag, hoef ik niet eens omhoog te lopen. Het uitzicht is weer eens geweldig, naar alle kanten.
Onderweg kom ik de vader van de farmer nog tegen. Die is 82 jaar en rijdt met zijn Jeep een inspectierondje. We babbelen even, hij wil alles weten, en daarna gaat het weer verder.

Na een aantal kilometer relaxt wandelen, neem ik een alternatief van het Coast Path zodat ik langs de kerk van Sint Peter de Arme Visser kom. Zoals altijd is er een prijs voor deze omweg. Het gaat meteen steil omlaag en later zal ik ook weer omhoog moeten, het Coast Path blijft op gelijke hoogte relaxt doorgaan.
Maar dat maakt niet zo veel uit, een beetje ruiger gebied is ook wel weer leuk.

De kerk van Sint Peter de Arme Visser is gebouwd in 1226 en is niet meer helemaal compleet (er mist een stuk van het dak). Toch worden hier ’s zomers nog diensten gehouden. Uiteraard mag de traditionele dooie akker rondom de kerk niet ontbreken. Een paar graven zijn achter een hek geplaatst, daar liggen waarschijnlijk de echt gevaarlijke dooien…

Het brede graspad waar ik nu weer terug op ben gekomen, veranderd langzaam en wordt smaller. Ook komen er weer meer hekjes waar ik door moet en op een gegeven moment gaat het weer door weilanden en velden. Eén van die velden is wel erg leuk, een heel veld vol koren (kniehoog) met precies een smal pad er dwars doorheen. Dat ziet wel leuk uit.
Ik denk dat je hier wel enkele leuke graancirkels kunt maken.

Tja, en toen stond ik voor de Erm, een rivier waar ik overheen moest. In principe kun je deze rivier doorwaden één uur voor en één uur na eb. Dat was vandaag precies om 1 uur en ik was even over 12 uur daar. Mooi op tijd dus.
Ik had me van te voren eigenlijk voorgenomen om gewoon het alternatief te kiezen, een taxi helemaal rondom (zo’n 24 kilometer). Omdat ik wel gezien wilde hebben waar ik over zou kunnen steken, ben ik naar het water gelopen om te kijken hoe het er daar uitzag.

Ter plekke besloot ik om de gok en mijn leven te wagen en er toch doorheen te lopen. Waar andere wandelaars gefaald hadden, zou ik zegevieren. Dus strippen tot op de onderbroek, alles in de rugzak proppen en op blote voeten het water in. Ik voelde de stroming onmiddellijk aan me trekken en kon me met veel moeite staande houden. Stapje voor stapje ging het naar de andere kant de wild stromende rivier over. Het water stond me tot aan de borst en ik kon met veel moeite mijn spullen droog boven mijn hoofd houden. Onder mijn voeten voelde ik messcherpe stenen die mijn voetzolen vernielden. Waar was ik aan begonnen…

Zo zal het ongeveer klinken als ik ooit een boek schrijf. In werkelijkheid heb ik mijn broek opgestroopt, mijn sokken en schoenen uitgedaan en ben ik blootsvoets over kiezels de rivier overgestoken. Of in ieder geval wat er op dat moment van de rivier over was. Dat kwam nog niet eens tot mijn knieën…

Aan de andere kant gekomen, was het tijd voor een kleine pauze. Al was het maar om mijn voeten in de zon te laten drogen voordat ik mijn sokken en schoenen weer aandeed.

Na de Erm ging het naar de volgende rivier, de Avon. De route werd op dit gedeelte, tussen de twee rivieren in, een stuk zwaarder. Het ging weer flink op en neer en af en toe wel heel erg steil. Wel werd dit beloond met nog geweldigere uitzichten dan ik vanmorgen al had. Veel omhoog en omlaag betekent meestal ook een veel ruigere kust en dat geeft mooie uitzichten.

Het resultaat van al dat geklim is dat ik het wel heel erg warm begin te krijgen. Gelukkig kom ik op een gegeven moment in Bigbury on Sea en bij de eerste gelegenheid stop ik voor een pint Guinness. Dat is bij The Waterfront, hier hebben ze Guinness Extra Cold, dat komt goed uit. Die kan ik nu wel gebruiken.

Na deze welverdiende verkoeling, begin ik aan het laatste stuk van vandaag, naar de Avon. Ik loop hogerop langs de riviermonding en kijk daar van boven op neer. Dat ziet er ook weer mooi uit.

Bij de plek aangekomen waar de ferry zou moeten zijn, ben ik even aan het zoeken. Je moet de veerman middels zwaaien duidelijk maken dat je naar de overkant wil. Maar dan moet je wel weten waar je moet gaan staan zwaaien. Na enig op en neer geloop (er staat hier op diverse plekken wel water en dat komt langzaam hoger omdat het vloed aan het worden is), zie ik aan de andere kant iemand die met een boot bezig is. Dat blijkt de veerman te zijn en hij instrueert me om naar een andere plek te gaan. Ik begrijp niet helemaal welke plek en hij roept dat ik maar gewoon moet kijken waar de ferry naar toe gaat.
Ik weet ongeveer waar ik moet zijn en loop daar met een omweg naar toe (ik moet kijken waar het water nog ondiep genoeg is zodat ik er doorheen kan zonder dat mijn schoenen ‘overlopen’). Intussen is het water alweer enkele centimeters gestegen, maar ik vind mijn weg en nadat de passagiers uit de ferry zijn, kan ik erin.

Terwijl we een praatje maken, brengt de veerman me naar de overkant. Daar hoef ik nog maar een klein stukje omhoog het dorp in te lopen om de Sloop Inn te vinden.

Weer

Het was vandaag weer heel warm, de hele dag volle zon. Gelukkig was er ook vandaag een flinke bries, deze keer vanuit land.

Songtekst van de dag

Toen ik vanmorgen aan het makkelijke stuk van de wandeling bezig was, realiseerde ik me hoe bevoorrecht ik ben dat ik dit kan en mag doen. Ook bedacht ik me dat ik na zo’n 6 weken iedereen wel een beetje mis, Ada, Gerben, Sandy, Lise, de rest van de familie, buren, vrienden en bekenden, collega’s en in het algemeen de Limburgers waartussen ik opgegroeid ben.
Vandaar vandaag een nummer van Pink FloydWish You Were Here (maar niet allemaal tegelijk a.u.b. 🙂 ).

So, so you think you can tell Heaven from Hell, blue skies from pain.
Can you tell a green field from a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?

Did they get you to trade your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
Did you exchange
A walk-on part in the war for a lead role in a cage?

How I wish, how I wish you were here.
We’re just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year,
Running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears.
Wish you were here.

Foto’s

20180627 Plymouth – Noss Mayo

Datum: 20180627

Tijd: 9:20 – 15:50 uur

Afstand: 28,8 km

Overnachting: Worswell Barton Farmhouse, Noss Mayo

Wandeling

Een lange wandeling vandaag, niet alleen het stuk van vandaag, maar ook een omleiding en alvast een stukje van morgen. Het is tevens de eerste wandeling weer in Devon. Toen ik met de ferry naar Plymouth kwam, ben ik de grens tussen Cornwall en Devon overgestoken. Ik heb het hele Cornwall Coast Path dus gehad!

Na het ontbijt ga ik eerst naar de Tesco om de hoek om mijn water voorraad aan te vullen. Daarna gaat het door Hoe Park en langs de Smeaton’s Tower richting Barbican.
Hier kom ik weer langs de Blues Bar waar ik gisteravond nog geweest ben voor een life optreden van Vince Lee & Al Wallis, erg goede blues muziek (maar wel laat in bed…).

Dan gaat het helemaal rondom al het water dat ze in Plymouth hebben naar Mount Batten. Dat lijkt zo op zich een klein stukje, maar is bijna 10 kilometer. Ik had dit ook met een ferry kunnen doen, het is niet het meest leuke stuk van het Coast Path. Maar dat wil ik niet. Het is een deel van het Coast Path en dan loop ik het ook.
Het is in ieder geval een keer iets heel anders, eerst door de uitgaansbuurt (vanwege een omleiding, de voetgangersbrug is dicht omdat hij beschadigd is), dan door industrieterreinen (oude en nieuwe, visserij / boten gerelateerd en allerlei andere bedrijven), de buitenwijken van Plymouth en als laatste weer een jachthaven. Onderweg kom ik diverse half of bijna helemaal vergane boten tegen.

Uiteindelijk kom ik dan toch op Mount Batten aan, een paar honderd meter van waar ik vanmorgen al gelopen heb (aan de andere kant van het water). Ik kom ook langs Mount Batten Tower, maar die is helaas niet open.

Nu kom ik weer op een stuk van het Coast Path dat ik gewend ben, door de natuur en vlak langs de zee. Bij het Jennycliff Café neem ik een kleine pauze voor een smoothie en nadat ik het Bovisand vakantiepark gepasseerd ben, heb ik de laatste resten van de beschaving even achter me gelaten, tot bij Wembury Beach.

Vanaf Wembury Beach is het nog een paar kilometer naar Warren Point, waar ik de ferry over de Yealm moet hebben. Ik ben ruim op tijd, de ferry gaat tot 4 uur en ik ben er voor 3 uur al. Nadat ik het signaal gegeven heb (een wit bord zichtbaar maken), ga ik op de trappen van de aanlegplaats zitten voor een kleine pauze. Dat wordt inderdaad maar een kleine pauze want een minuutje of 5 later komt de ferry er al aan. Dat wordt een privé overtochtje voor mij. Ik klets wat met de schipper en dan ben ik al aan de Noss Mayo kant.

Nu kan ik kiezen, ik kan naar Noss Mayo lopen en vandaar naar de farm waar ik vanacht verblijf of ik loop nog een kilometer of 4 door over het Coast Path en loop vandaar naar de farm. Dat laatste maakt de route van morgen een stuk korter en aangezien dat een lastige dag is (met twee oversteken, waarvan één zonder ferry) kies ik voor deze optie.

Het eerste stuk gaat omhoog door een bos. Dat is wel lekker met dit warme weer, schaduw. Daarna gaat het over een breed wandelpad verder langs de top van de klif. Dat stuk is wel een beetje afzien, in de volle zon en nadat ik al zo’n eind gelopen heb. Ik hou vol en kom uiteindelijk bij de afslag waar ik het Coast Path verlaat en richting farm ga. Daar ben ik even voor 4 uur, tijd voor een douche.

Nadat ik gedoucht heb, loop ik nog dik een half uur naar de pub voor een pint en iets te eten. Het gaat bergaf, dus dat valt wel mee. Dat stuk ga ik echter niet ook weer omhoog lopen, ik bel Jackie (de eigenaresse van de B&B) wel om me te komen halen.

Weer

Het was vandaag heel warm, de hele dag volle zon. Gelukkig was er wel een flinke bries vanuit de zee die het leven een stuk aangenamer maakte.

Songtekst van de dag

Gisteravond ben ik terug gegaan naar de Blues Bar voor goede muziek en nog een paar pinten Guinness. De songtekst van vandaag gaat over wat ik zag toen ik terug liep naar het hotel. Hier is Fairies Wear Boots van Black Sabbath:

Goin’ home, late last night
Suddenly I got a fright
Yeah I looked through a window and surprised what I saw
Fairy wear boots and dancin’ with a dwarf, all right now!

Yeah, fairies wear boots and you gotta believe me
Yeah I saw it, I saw it, I tell you no lies
Yeah, fairies wear boots and you gotta believe me
I saw it, I saw it with my own two eyes, all right now!

Yeah, fairies wear boots and you gotta believe me
Yeah I saw it, I saw it, I tell you no lies
Yeah, fairies wear boots and you gotta believe me
I saw it, I saw it with my own two eyes, all right now!

So I went to the doctor, see what he could give me
He said “Son, son, you’ve gone too far.
`cause smokin’ and trippin’ is all that you do.”
Yeah……

Foto’s

20180626 Plymouth (rustdag)

Datum: 20180626

Overnachting: The Imperial, Plymouth

Activiteiten

Rustdag in Plymouth. Aangezien het erg warm is, maak ik er ook echt een rustdag van. ’s Morgens loop ik een beetje door het Plymouth winkel centrum en de oude binnenstad.

Daarna ga ik op zoek naar The Hyde Park, een micro brewery. Helaas wordt er niet meer ge-micro-brewed. De apparatuur heeft het begeven en ze zijn nooit opnieuw begonnen…
Gelukkig hebben ze wel de nodige lekkere bieren op tap. Dus een goede plek om een tijdje te zitten lezen, te lunchen en een paar biertjes te proberen.

Weer

De hele dag zon en erg warm.

Songtekst van de dag

Vanaf vandaag zal ik, indien mogelijk, een link naar de song onder de titel plaatsen zodat je er direct op kunt klikken om te horen waar ik het over heb.

Het was vandaag echt zomer, de songtekst van vandaag is dan ook Summer In The City van The Lovin’ Spoonful:

Hot town, summer in the city
Back of my neck getting dirty and gritty
Been down, isn’t it a pity?
Doesn’t seem to be a shadow in the city
All around, people looking half dead
Walking on the sidewalk, hotter than a match head

But at night it’s a different world
Go out and find a girl
Come on, come on and dance all night
Despite the heat it’ll be all right

And babe, don’t you know it’s a pity
That the days can’t be like the nights
In the summer, in the city
In the summer, in the city

Cool town, evening in the city
Dressing so fine and looking so pretty
Cool cat, looking for a kitty
Gonna look in every corner of the city
Till I’m wheezing like a bus stop
Running up the stairs, gonna meet you on the rooftop

But at night it’s a different world
Go out and find a girl
Come on, come on and dance all night
Despite the heat it’ll be all right

And babe, don’t you know it’s a pity
That the days can’t be like the nights
In the summer, in the city
In the summer, in the city

Hot town, summer in the city
Back of my neck getting dirty and gritty
Been down, isn’t it a pity?
Doesn’t seem to be a shadow in the city
All around, people looking half dead
Walking on the sidewalk, hotter than a match head

But at night it’s a different world
Go out and find a girl
Come on, come on and dance all night
Despite the heat it’ll be all right

And babe, don’t you know it’s a pity
That the days can’t be like the nights
In the summer, in the city
In the summer, in the city

Foto’s

20180625 Portwrinkle – Plymouth

Datum: 20180625

Tijd: 9:20 – 16:25 uur

Afstand: 30,6 km

Overnachting: The Imperial, Plymouth

Wandeling

Vandaag wordt het een lange etappe. Helemaal naar Plymouth en dan nog een stuk door de stad om bij het hotel te komen. Het is wel een voornamelijk vlak stuk.

De eigenaar van het hotel verteld me een afkorting. Ik kan van het hotel sneller naar het Coast Path dan terug te lopen waar ik vandaan kwam. Dan mis ik echter een stuk van het pad. Daar komt nog bij dat ik toch door Crafthole wil lopen om mijn water voorraad aan te vullen bij de plaatselijke winkel.
Nadat ik dat gedaan heb, gaat het nog een stuk omlaag en dan ben ik alweer op het pad.

Het eerste stuk gaat langs een golf baan, er zijn zowaar al een paar mensen aan het golfen op de maandagmorgen. Ik maak een praatje met één van hen. Hij snapt niet dat wij niet meedoen aan het WK. Ik snap niet waar hij het over heeft 🙂

Dan wordt het spannend, ik ga door de firing range, een militair oefenterrein. Er hangen geen rode vlaggen, dus het zal wel goed zijn, hoop ik. Dit is wel veel beter dan het alternatief, een kilometer of twee langs een redelijk drukke weg zonder voetpad erlangs. Ik loop langs de schietterreinen en kom daarna uit bij Tregantle Fort. Dit is een van de vele forten die gebouwd zijn rond 1860 om marine bases te verdedigen tegen een Franse aanval (die er nooit gekomen is).

Dan gaat het richting Rame Head, een landtong die ik al een tijdje zie liggen. Daar aangekomen neem ik wel de moeite om even naar boven te lopen, naar de kapel van St. Michael de Aartsengel die op Rame Head staat. De kapel staat er al zo’n 600 jaar, hoewel de huidige versie in 1882 gerenoveerd is.
Boven aangekomen zie ik dat er pony’s rondlopen. Sterker nog, de pony’s hebben de kapel ingepikt als beschuttingsplek. De kapel is dus een soort van pony stal geworden…
Afgezien daarvan is het uitzicht vanaf hier zeker de moeite waard. Het is gelukkig helder weer en naar het westen kan The Lizard zien liggen.

Verder naar Penlee Point. Ook hier is weer een kapel of grotto te bewonderen. Hiervoor moet ik een stukje naar beneden. Het is de kapel / grotto van koningin Adelaide. Oorspronkelijk een 18de eeuwse uitkijkpost, is de kapel / grotto zo gemaakt en genoemd nadat Adelaide, een Duitse princes en vrouw van de hertog van Clarence, er een bezoek aan gebracht had.

Na Penlee Point volgt een wat langere boswandeling naar Plymouth, via Cawsand en Kingsand. Ik kom onder andere een echte nep ruine tegen, gebouwd als vervanging van een navigatie obelisk. Op het eind kom ik nog door oude tuinen met een eigen oranjerie.

Dan is het weer tijd voor een ferry. Als ik aankom, ligt de ferry al klaar. Dus snel aan boord. Aan de andere kant aangekomen, ben ik niet helemaal waar ik verwachte te zijn. Volgens mijn gegevens had de ferry me een stuk verder af moeten zetten. Geen nood, dan loop ik daar gewoon naar toe en vervolg dan de route. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen om tot de conclusie te komen dat ik daarna hetzelfde stuk terug kan lopen omdat dat de route is…
Er lag inderdaad ook een ferry op de plek waar ik het verwachte. Waarschijnlijk heb ik in mijn haast niet goed genoeg gekeken en de verkeerde ferry gepakt. Nou ja, dat extra stukje kan er wel bij vandaag.

Het eerste stuk na de ferry is wel aardig, daarna wordt het een beetje langdradig. Uiteindelijk kom ik bij de Smeaton’s Tower aan. Vanaf hier wijk ik van het Coast Path af en ga ik richting hotel. Dat is snel genoeg gevonden en gelukkig is er een bar zodat ik een pintje kan drinken. Dat heb ik wel verdiend na meer dan 30 kilometer gelopen te hebben.

Na het douchen ga in naar de Barbican, het uitgaanscentrum rondom de oorspronkelijke haven van Plymouth. Hier vind ik, op aanwijzingen van de hotel eigenaresse, de Blues Bar. Lekker eten en een pintje drinken onder het genot van goede muziek. Morgenavond hebben ze live muziek en ik heb morgen een rustdag hier. Dat komt goed uit.

Weer

Alweer de hele dag zon en behoorlijk warm. Een briesje vanuit zee, maar dat kreeg ik maar af en toe mee.

Songtekst van de dag

Goede muziek tijdens het eten vanavond bij de Blues Bar. Daarom een blues nummer als songtekst van de dag, A Million Miles Away van de veel te vroeg gestorven Rory Gallagher. De tekst is zelfs wel een beetje toepasselijk…

This hotel bar is full of people, the piano man is really laying it down
The old bartender is a high as a steeple, so why tonight should I wear a frown? (Yes, I’m a…)

Million miles away, I’m a million miles away
I’m sailing like a driftwood on a windy bay

Why ask how I feel how does it look to you?
I feel hook, line and sinker, I lost my captain and my crew
I’m standing on the landing, there’s no one there but me
That’s where you’ll find me, looking out on the deep blue sea

This hotel bar is full of people, the piano man is really laying it down
The old bartender is a high as steeple, so why tonight should I wear a frown?

The joint is jumping all around me and my mood is really not in style
Right now the blues want to surround me but I’ll break out after a while

Well, I’m a million miles away, I’m a million miles away
I’m sailing like a driftwood on a windy bay

Why ask how I feel, well, how does it look to you?
I feel hook line and sinker, I lost my captain and my crew
I’m standing on the landing and there’s no one there but me
That’s where you’ll find me, looking out on the deep blue see

There’s a song on the lips of everybody, there’s a smile all around the room
There’s conversation overflowing, so why must I sit here in the gloom?

This hotel bar lost all its people, the piano man has caught the last bus home
The old bartender is asleep in the corner, so why must I still be here, I don’t know

Well, I’m a million miles away, I’m a million miles away
I’m sailing like a driftwood on a windy bay

Foto’s

20180624 Looe – Portwrinkle

Datum: 20180624

Tijd: 9:45 – 14:30 uur

Afstand: 16,6 km

Overnachting: The Little Fox Hotel (Formerly The Liscawn), Crafthole

Wandeling

Een korte route vandaag. Wel kom ik op een van de hoogste punten van de zuid kust van Cornwall.

Voordat ik vertrek, maak ik eerst nog een rondje door Looe.
Daarna gaat het door de smalle straatjes omhoog en pik ik het Coast Path weer op. Het gaat in het begin vooral over asfalt. Dat komt ook omdat een deel van het Coast Path verlegd is vanwege een klif die ingestort is.

De route komt nu wel voorbij The Monkey Sanctuary, een plek waar diverse apen, die illegaal verhandeld werden, een thuis gevonden hebben. Ik loop hier naar toe omdat er een leuk café moet zijn. Helaas is dat café vandaag dicht. Nog geen koffie dus.

Verder over een smalle weg tussen hedges. Zo smal dat als er een auto was gekomen, die me niet had kunnen passeren. Maar gelukkig gaat het Coast Path even later een korenveld in. Nu gaat het weer over paadjes en door de velden.

In Seaton aangekomen, is het wel tijd voor koffie, bij de Smugglers Inn.

Na de koffie loop ik de alternatieve route over de Seaton Sea Wall Walkway en daarna over het strand. Strand is een ruim begrip in deze, er ligt wat grijs zand, maar voornamelijk kiezels en rotsen.
Na dit vlakke stuk gaat het dan toch weer omhoog. Eerst terug naar het Coast Path en dan naar het hoogste punt van vandaag, de Battern Cliff. De klim gaat echter zeer geleidelijk en is verder geen probleem. Hoewel dit het hoogste punt van de zuid kust van Cornwall is, heb ik al op hogere niveaus verkeerd op het Coast Path.

Tot aan Portwrinkle loop ik over de gebruikelijke Coast Path paden. Soms smal en soms wat breder, soms goed begaanbaar en soms overgroeid, soms vlak langs de klif rand en soms er een flink stuk vanaf, soms vrij en soms met prikkeldraad erlangs.

In Portwrinkle loop ik langs de ‘boulevard’ tot bij de Jolly Roger, het strand café. Ik heb mijn eindbestemming bereikt, maar mijn hotel nog niet. Toch vind ik het tijd voor een pintje.
Omdat ze hier een restaurant license hebben, moet ik ook iets te eten erbij nemen. Een chocolade cakeje dan maar.

Na rustig van mijn pintje genoten te hebben, gaat het verder. Mijn hotel ligt nog een stukje verder, in Crafthole. Dat blijkt nog dik anderhalve kilometer te zijn. Maar het hotel ligt wel mooi afgelegen, tussen de heuvels.

Portwrinkle en Crafthole hebben hun eigen heuse spook, Finnygook.  In de 18de eeuw woonde hier een beruchte smokkelaar genaamd Silas Finn. Finny, zoals hij genoemd werd, was een ‘eervolle’ smokkelaar en wel bekend en gewaardeerd in de hele streek. Totdat hij op een dag gepakt werd met zijn smokkelwaar en een dealtje sloot met de overheid en zijn mede smokkelaars verraadde. Deze werden allemaal opgepakt en Finny vluchtte. Men zegt dat zijn geest nog steeds rondwaard over de kliffen van Portwrinkle en Crafthole, rusteloos vanwege het verraad van zijn eer en zijn vrienden.
De plaatselijke pub, die momenteel gerestaureerd wordt na een flinke brand, heet dan ook The Finnygook Inn (gook betekent geest / spook).

Weer

Zonnig, erg warm en af en toe een licht briesje vanaf de zee.

Songtekst van de dag

Niks dan blauwe lucht vandaag, daarom het voor de hand liggende Mr. Blue Sky van het Electric Light Orchestra:

Morning! Today’s forecast calls for blue skies

Sun is shining in the sky
There ain’t a cloud in sight
It’s stopped raining
Everybody’s in a play
And don’t you know
It’s a beautiful new day
Hey ay ay!

Runnin’ down the avenue [*panting*]
See how the sun shines brightly
In the city
On the streets where once was pity
Mr. Blue
Sky is living here today
Hey ay ay!

Mr. Blue Sky
Please tell us why
You had to hide away
For so long (so long)
Where did we go wrong?

Mr. Blue Sky
Please tell us why
You had to hide away
For so long (so long)
Where did we go wrong?

Hey you with the pretty face
Welcome to the human race
A celebration
Mr. Blue Sky’s up there waitin’
And today
Is the day we’ve waited for
Ooorrr

Oh, Mr. Blue Sky
Please tell us why
You had to hide away
For so long (so long)
Where did we go wrong?

Hey there Mr. Blue
We’re so pleased to be with you
Look around see what you do
Everybody smiles at you

Hey there Mr. Blue
We’re so pleased to be with you
Look around see what you do,
Everybody smiles at you

[Robotic voice 3x:]
Mr. Blue Sky

Mr. Blue you did it right
But soon comes Mr. Night
Creeping over
Now his hand is on your shoulder
Never mind.
I’ll remember you this
I’ll remember you this way!

Mr. Blue Sky
Please tell us why
You had to hide away
For so long (so long)
Where did we go wrong?

Hey there Mr. Blue (Sky)
We’re so pleased to be with you (Sky)
Look around see what you do (Blue)
Everybody smiles at you

[Instrumental]

[Choir singing]

[Robotic voice:] Please. Turn. Me. Ov-er.

Foto’s

20180623 Fowey – Looe

Datum: 20180623

Tijd: 9:50 – 16:45 uur

Afstand: 21,8 km

Overnachting: Bridgeside Guesthouse, Looe

Wandeling

Vandaag wandel ik naar Looe, daar zijn Ada, de kids en ik in 2009 op vakantie geweest. Maar eerst moet ik met de ferry van Fowey naar Polruan. Deze gaat gelukkig om de 15 minuten en als ik op de kade aankom, komt hij er al aan.

Daarna gaat het naar Polperro. Naar Polperro gaat het op en neer en af en toe ook flink steil.
Ze zijn een omheining aan het maken rond een weiland. Eén van de werkers waarschuwt me om op het pad te blijven omdat ik anders vast kom te zitten. De route door het weiland lijkt inderdaad makkelijker, maar boven is de omheining al af en kun je er inderdaad niet meer uit.

Polperro is weer zo’n dorpje dat je pas op het laatste moment ziet liggen. Wel een ideale gelegenheid voor een pauze, er speelt een bandje life op een podium. De pauze wordt dus bij de pub daar in de buurt zodat ik de muziek kan horen, bij de Blue Peter Inn. Lekker een pintje en life muziek.

Als ik weer verder ga, loop ik tegen een optocht aan. Allemaal mensen verkleed als piraat, een soort van harmonie voorop en achteraan nog meer muzikanten. Ik wacht tot ze voorbij zijn en ga dan weer verder.

Vanuit Polperro neem ik Reubens Walk als alternatief voor het Coast Path. Dat gaat iets dichter langs de kust en komt ook dichter bij de mini vuurtoren die hier staat.
Daarna gaat het naar Talland Bay. Hier zijn we toentertijd ook geweest. We hebben toen het Coast Path van Looe naar Talland Bay gelopen en zijn daarna via het binnenland weer terug gegaan. Helaas was toe alles dicht in Talland Bay. Dat is nu niet het geval, er is volk genoeg. Maar ja, wat wil je zaterdag, zomer en lekker weer.

Van Talland Bay naar Looe is een lekker relaxt stukje lopen. Het duurt even, maar dan komt Looe Island in zicht. Daarna loop ik Looe binnen. Door de buitenwijk en dan op naar het centrum.

In het centrum pak ik een pintje bij The Harbour Moon Inn. Hier zijn we in 2009 ook geëindigd na onze wandeling. We hebben hier toen ook gegeten. De kids wilden een hamburger, maar er stond alleen maar cheeseburger op het menu. Ik heb toen drie cheeseburger without the cheese besteld…

Weer

Weer een zonnige dag, lekker wandelweer.

Songtekst van de dag

Het is vandaag weer de 23ste, daarom een nummer voor Ada. Hoewel ze geen echte Black Sabbath fan is (understatement), hoop ik dat ze de geweldig tekst wel kan waarderen. Hier is Symptom Of The Universe:

Take me through the centuries to supersonic years
Electrifying enemy is drowning in his tears
All I have to give you is a love that never dies
The symptom of the universe is written in your eyes

Yeah

Mother Moon—she’s calling me back to her silver womb
Father of creation takes me from my stolen tomb
Seventh Advent unicorn is waiting in the skies
A symptom of the universe, a love that never dies

Yeah

Take my hand, my child of love, come step inside my tears
Swim the magic ocean I’ve been crying all these years
With our love we’ll ride away into eternal skies
A symptom of the universe, a love that never dies

Yeah

Woman, child of love’s creation, come and step inside my dreams
In your eyes I see no sadness, you are all that loving means
Take my hand and we’ll go riding through the sunshine from above
We’ll find happiness together in the summer skies of love

Foto’s

20180622 Charlestown – Fowey

Datum: 20180622

Tijd: 9:30 – 14:50 uur

Afstand: 19,5 km

Overnachting: Safe Harbour Hotel, Fowey

Wandeling

Na nog een rondje langs de historische haven van Charlestown, gaat het verder over het Coast Path.

Net na Charlestown is een Coast Guard station, bij Landrion Point. Ik loop er even heen voor het uitzicht. De vrijwilliger nodigt mij uit om in het station te komen kijken en vertelt honderduit over zijn werk. Vanwege budget beperkingen, werden steeds meer Coast Guard stations gesloten. Er werd meer en meer op apparatuur vertrouwd. Totdat het mis ging en er verdronken mensen onder een gesloten Coast Guard station gevonden werden. Toen werd duidelijk dat men niet helemaal zonder menselijke observatie kan. Sinds die tijd zijn meer en meer van de gesloten Coast Guard stations weer bemand, maar nu met vrijwilligers.
Aangezien de bemanning van de stations maar door één vrijwilliger verzorgd wordt, bellen ze elkaar om het uur (om te voorkomen dat er iemand ongemerkt in de problemen zit).

De route naar Par is een makkie. Nagenoeg vlak en voor een groot deel langs een golfbaan. Alleen het laatste stukje is iets minder. Dat is ook makkelijk te lopen, maar niet zo mooi. Ik moet namelijk om de klei industrie heen lopen.

In Par is aan het strand weinig te doen. Dat komt wellicht door de industrie die er net langs ligt. In het dorp zelf zijn wel mogelijkheden om iets te drinken, maar ik zit liever ergens aan zee.
Dus gaat het door naar Polkeris. Hier is een pub aan het strand met een groot terras en hij is open, wat wil ik nog meer. Tijd voor een pintje!

Na Polkeris gaat het weer een aantal keer goed omhoog en omlaag, maar het is ook hier voornamelijk gewoon lekker doorwandelen. Als ik bij Gribbin Head aangekomen ben, is het tijd voor koekje en drinken. Dat deden we vroeger met de kids altijd als ze uit school kwamen. Ik ga lekker op de bank zitten bij de daymarker op Gribbin Head en geniet van de zon.
Na deze pauze gaat het verder over een alternatief stukje Coast Path dat meer langs de kust gaat. Maar niet al te lang, na een kilometertje zit ik weer op de officiële route.

Ik kom bij Polridmouth Cove en even daarna gaat het mis. Dan loop je over een zo goed als vlak zandpad in een klein bos en een stuk vooruit verschijnt er een stile, een hekje waar je overheen moet klimmen. Je kijkt naar waar je heen gaat en let even niet op waar je loopt. Dat was toch dat vlakke zandpad… Springt er zomaar, spontaan, ineens een boomwortel het pad op, precies voor mijn voeten! En wat denk je? Ik struikel en ga vol tegen de vlakte, met mijn gezicht recht op het pad.
Alles onder het stof, een dikke lip en bloed aan mijn kin. Na het ergste stof afgeklopt te hebben, mijn kin van een papieren zakdoekje voorzien te hebben en alles verder geïnspecteerd te hebben, gaat het toch weer verder. Ik hoef niet meer zo heel ver.

In Fowey ga ik linea recta naar mijn hotel zodat ik beter kan kijken hoe het met mijn gezicht is. Dat blijkt vooral onder het stof te zitten, net zoals mijn kleren. Ik had blijkbaar toch niet zo heel goed het stof afgeklopt.
De wond op mijn kin blijft bloeden, maar ik denk niet dat een hechting nodig is. Na het douchen stopt het bloeden en voel ik me al weer prima.

Totale schade:

  • Kras op de neus
  • Wond op de kin (die niemand ziet door mijn baard)
  • Krassen op het montuur van mijn zonnebril
  • Verbogen kruis (de ketting, dat vind ik nog het ergst)
  • Ego naar de kloten 🙂

Er zijn ergere dingen…

Weer

Zonnig, droog en in het algemeen perfect wandelweer. Niet te veel wind vandaag, gisteren waaide het nogal.

Songtekst van de dag

Na meer dan 600 kilometer gelopen te hebben, af en toe over de meest lastige paden of gewoonweg rotsen, ging ik vandaag neer op een gewoon bospad. Als songtekst daarom Down Down van Status Quo, een toepasselijke titel.

Get down deeper and down
Down down deeper and down
Down down deeper and down
Get down deeper and down

I want all the world to see
To see you’re laughing, and you’re laughing at me
I can take it all from you
Again again again again
Again again again and deeper and down

Down down deeper and down
Down down deeper and down
Down down deeper and down
Get down deeper and down

I have all the ways you see
To keep you guessing, stop your messing with me
You’ll be back to find your way
Again again again again
Again-gain-gain-gain deeper and down

Down down deeper and down
Down down deeper and down
Down down deeper and down
Get down

Get down deeper and down
Down down deeper and down
Down down deeper and down
Get down deeper and down

I have found you out you see
I know what you’re doing, what you’re doing to me
I’ll keep on and say to you
Again again again again
Again-gain-gain-gain deeper and down

Down down deeper and down
Down down deeper and down
Down down deeper and down
Get down

Foto’s

-->