Datum: 20180715
Tijd: 9:40 – 18:25 uur
Afstand: 28,9 km
Overnachting: Chiltern Lodge, Worth Matravers
Wandeling
Vandaag hebben we een gast auteur en ze heeft er echt werk van gemaakt. Veel plezier met het lezen van Lise’s verhaal van vandaag!
Vandaag begon met het inpakken van de tassen. Die moeten om 09.00 uur klaar staan zodat ze voor ons naar de volgende overnacht plek gebracht kunnen worden. In de weken dat pap dat nu al iedere ochtend heeft moeten doen heeft hij voor zichzelf een systeem ontwikkeld voor het inpakken van zijn tassen. Maar omdat nu een deel van zijn bagage al in de auto ligt en een deel van mijn bagage nu in de tassen moet heb ik uiteraard het hele systeem in de war geschopt. Maar na even puzzelen zit alles netjes in de tassen en gaan we naar beneden voor het ontbijt (een echt Engels uiteraard).
Na het ontbijt lopen we eerst naar de winkel daar slaan we water en fruitrepen in want we komen vandaag waarschijnlijk helemaal niks tegen waar we iets kunnen eten of drinken. Bij het winkeltje vragen ze of we uit Scandinavië komen en als we antwoorden dat we Nederlanders zijn horen we dat de vrouw van de man achter de kassa ook Nederlands is. Zij stond naast ons en na heel kort wat woorden Nederlands gewisseld te hebben begint de wandeling van vandaag echt.
Eerst lopen we naar Lulworth Cove dit is een ronde inham die natuurlijk is ontstaan. Hier lopen we helemaal omheen. We beginnen onderlangs over een kiezelstrand, man wat is dat lomp lopen. Iets na de helft van de cove loopt er een trap naar boven die we nemen om verder boven over rond de cove te lopen.
Vrij snel nadat we Lulworth Cove achter ons hebben gelaten komen we bij een militair oefen terrein. Dit terrein is meestal gesloten maar in de weekenden (op een paar uitzonderingen na) zijn ze open en mag je er doorheen lopen. Niet lang nadat we het militaire oefen terrein zijn binnen gelopen komen we bij de eerste echte heuvel van vandaag. Bij Lulworth Cove gingen we ook al omhoog maar dat stelde niet heel veel voor, dat was voornamelijk van het strand af komen. De eerste klim is meteen een hele steile en pittige maar wanneer we naar boven zijn geklauterd staat er een mooi picknick bankje waar we even op kunnen bij komen. Terwijl we daar zitten zien we iemand in rap tempo achter ons aan komen. Wanneer hij boven is wisselen we een aantal woorden en vragen of hij ook wil zitten. Hierop antwoord hij dat dat niet nodig is want hij moet nog een heel stuk en na ons nog een fijne dag gewenst te hebben rent hij er vandoor. Pff hij kwam al heel snel omhoog waar wij net hadden geploeterd en nu rent hij ook nog gewoon door. Heel veel respect want ik doe het hem niet na vooral niet in de volle zon.
Na even uitgerust te hebben boven gaan we verder en dan gaan we eigenlijk meteen weer omlaag. Terwijl we omlaag lopen zien we verschillende militaire voertuigen staan waaronder een aantal tanks met daar rondom heen heel veel koeien in verschillende kleurtjes die van de ene kant naar de andere kant aan het lopen waren. Eenmaal beneden aangekomen konden we meteen weer omhoog en dus begonnen we aan de tweede klim van de dag. Onderweg naar boven zagen we nog wat achtergelaten koeien achter de rest aan rennen en eenmaal boven was het weer tijd om even op adem te komen. Vanaf de top van de heuvel konden we ook een kasteel zien liggen, of nou ja wat er van over was. Nadat je omhoog bent gegaan ga je meestal uiteindelijk ook weer omlaag. Daar hoefden we ook nu niet lang op te wachten want bijna meteen nadat we boven waren gekomen konden we weer omlaag maar nu bleven we ook even beneden.
Na een stuk zonder al te veel hoogte verschillen komen we bij een strand aan waar heel wat mensen op het strand liggen (nog altijd op het militair terrein). Hier hebben we de keuze om of verder over het Coast Path te lopen of om naar Tyneham te gaan. Tyneham is een spookdorpje, het is in 1943 verlaten door alle inwoners zodat het leger zich er kon voorbereiden op D-Day. Omdat het dorp nu nog altijd in militair oefen terrein ligt hebben de bewoners nooit terug kunnen keren en is het een spookdorp geworden. De kerk en het schoolgebouw zijn opgeknapt en hier zouden touchscreen borden moeten hangen met de verhalen van de vroegere bewoners. Uiteraard kiezen we ervoor om om te lopen en even in het spookdorp te gaan kijken. Wanneer we daar komen lopen we eerst even het parkeerterrein op waar iedereen die op het strand ligt geparkeerd heeft in de hoop dat daar iemand staat die drinken verkoopt. Maar we hebben pech, er staat niemand met drinken. Dus lopen we naar de oude gebouwtjes die we eerst even links hadden laten liggen. Dit zou Tyneham moeten zijn. Maar veel meer dan een boerderij met een schuur, wat stallen en een kippenhok vinden we niet. Waar die school en kerk zijn is voor ons een groot vraagteken. Na nog even rond te hebben gekeken besluiten we dat het wel een echt spookdorp moet zijn. Momenteel is het namelijk redelijk verdwenen maar als zoveel mensen toch beweren dat het hier is zal het dorp hier wel af en toe rond spoken.
Wanneer we het spookdorp achter ons laten gaat het meteen weer omhoog en daarna heel langzaam maar zeker zigzaggend omlaag. Onderweg komen we weer verschillende koeien tegen, deze keer nog maar in 2 verschillende kleuren. Uiteindelijk lopen we het militair terrein weer af en vlak daarna komen we bij Kimmeridge Bay. Hier liggen weer heel wat mensen op het strand en dus is er ook een parkeerplaats in de buurt. Hier hebben we meer geluk, iemand verkoopt niet alleen flesjes water maar ook nog ijsjes. We vullen onze watervoorraad aan en bestellen allebei een ijsje dat we vervolgens rustig op eten aan de rand van de klif boven het strand. Wanneer de ijsjes op zijn lopen we verder en gaan we nog even naar binnen bij het Marine Centre. Daar maken we kort een praatje en nadat we vertellen dat we niet op het strand komen liggen maar aan het wandelen zijn vragen ze of we nog lege waterflessen hebben die we zouden willen vullen. Om de water voorraad nog iets verder aan te vullen laten we nog twee lege flesjes die we bij hebben vullen en daarna gaan we snel weer verder.
Uiteraard gaat het meteen weer omhoog gelukkig weer met traptreden anders was het nog vervelender geweest om zo stijl omhoog te gaan. Hier is het bijna helemaal trap tot boven maar dat is niet altijd zo. Bij de vorige klimmen die we vandaag hebben gehad hadden we of geen of alleen maar op stukjes van de weg omhoog traptreden. Maar wanneer er geen officiële traptreden zijn dan zijn er vaak wel een soort traptreden uitgesleten waar mensen vaak gelopen hebben. Wanneer we boven komen blijf het weer een stukje redelijk vlak en kunnen we uitkijken over een groot deel van wat we nog moeten (ook van wat we al gehad hebben maar dat ligt achter ons dus om dat te zien moeten we ons eerst omdraaien). Omdat we er van de zijkant tegenaan kijken kunnen we al ruim op tijd zien dat we nog wel een keer omhoog en omlaag en omhoog en omlaag en omhoog en….. jullie snappen het wel.
Wanneer we bij de volgende klim aankomen zijn daar ook weer deels traptreden die we kunnen gebruiken en boven aangekomen rusten we weer even uit op een bankje. Als we weer op adem zijn gekomen lopen we weer verder, omlaag. Beneden aangekomen duurt het niet lang of we mogen weer omhoog, ook weer met deels traptreden. Wanneer we weer boven zijn hebben we een mooi uitzicht op een deel van wat we nog moeten. Maar voor we daar zijn moeten we eerst een stuk landinwaarts. We hebben de hoop dat we nu voorlopig even hoog blijven en pas weer omlaag moeten bij het stuk wat we in de verte al zien liggen. Maar helaas is niets minder waar en moeten we na een klein stukje lopen alweer stijl omlaag. Hier komen we voor het eerst weer mensen tegen na het Marine Centre. Wanneer we weer bijna beneden zijn lopen we door een wei vol met schapen. Nu zijn we vandaag al eerder schapen tegen gekomen maar deze maken toch een partij herrie. Eerst mekkeren ze een voor een en uiteindelijk allemaal samen in koor.
Nu we landinwaarts zijn gelopen kunnen we naar het dorp lopen waar we vannacht overnachten maar we kunnen ook alvast een stuk van de route van morgen lopen. Dat bespaart ons morgen heel wat kilometers en is nu niet heel ver om want het dorp waar we heen moeten ligt toch aan de andere kant van de landtong waar het Coast Path omheen loopt. Dus lopen we dat stuk ook nog maar. Mijn voeten doen wel pijn maar morgen gaan we weer wandelen en blaren heb ik toch al dus dan kunnen we beter nog even door bikkelen zodat we morgen minder ver hoeven. Uiteraard gaat het meteen weer omhoog met her en der traptreden die zijn ontstaan door de voetgangers die ons voor zijn gegaan. Eenmaal boven is er wel een bankje maar besluiten we door te lopen want de klim was niet erg stijl en nu mogen we even rustig rechtdoor lopen dus dat is wel te doen. Dan komen we bij de dip die we van ver al aan hadden zien komen en moeten we stijl omlaag en vervolgens weer stijl omhoog. Beide kanten zijn compleet voorzien van traptreden en dat is maar goed ook want het is een stuk steiler dan we verwacht hadden. Wanneer we weer boven zijn rusten we weer even uit op een bankje voor we verder gaan met het laatste stuk van de route van vandaag.
Na onze korte pauze lopen we op een stuk dat eerst redelijk gelijk blijft en even later langzaam omlaag begint te gaan. Uiteindelijk komen we dan uit bij Winspit Quarry, dit is het eindpunt van de route van vandaag. Maar ondanks dat dit het eindpunt is zijn we er nog niet. We moeten namelijk nog in het dorp zien te komen. Dus gaan we vanaf de mijn landinwaarts richting het dorp. Vlak bij het dorp moeten we eerst nog even door een wei met koeien en dan komen we uiteindelijk in het dorp terecht. Hier komen we eerst langs de pub maar die lopen we nu nog even voorbij. We moeten namelijk nog inchecken en daar zijn we eigenlijk al te laat voor. We hadden vooraf willen bellen dat we het niet gingen halen maar in the middle of nowhere was geen bereik en toen we dichter bij het dorp kwamen kregen we ook geen bereik want dat blijkt dit dorp niet te hebben. Gelukkig kunnen we toch nog inchecken en na een welverdiende douche gaan we terug naar de pub voor pasties en iets te drinken.
Weer
De hele dag is het zonnig geweest met een heldere blauwe lucht en her en der wat schapenwolkjes. Soms hadden we een lekker briesje vanuit zee maar meestal was het gewoon stug door zwoegen.
Songtekst van de dag
Vandaag zijn we heel veel omhoog gegaan, soms heel stijl en soms wat minder stijl maar bijna iedere keer met traptreden (of een natuurlijk ontstane variant daarvan). En omdat er niks fijner was dan na het omhoog ploeteren (vooral bij de stijlere heuvels) even lekker uithijgen vandaag Stairway To Heaven van Led Zeppelin want een bankje na zo’n klim voelt toch wel echt als heaven.
There’s a lady who’s sure all that glitters is gold
And she’s buying a stairway to heaven.
When she gets there she knows, if the stores are all closed
With a word she can get what she came for.
Ooh, ooh, and she’s buying a stairway to heaven.
There’s a sign on the wall but she wants to be sure
‘Cause you know sometimes words have two meanings.
In a tree by the brook, there’s a songbird who sings,
Sometimes all of our thoughts are misgiven.
Ooh, it makes me wonder,
Ooh, it makes me wonder.
There’s a feeling I get when I look to the west,
And my spirit is crying for leaving.
In my thoughts I have seen rings of smoke through the trees,
And the voices of those who stand looking.
Ooh, it makes me wonder,
Ooh, it really makes me wonder.
And it’s whispered that soon, if we all call the tune,
Then the piper will lead us to reason.
And a new day will dawn for those who stand long,
And the forests will echo with laughter.
If there’s a bustle in your hedgerow, don’t be alarmed now,
It’s just a spring clean for the May queen.
Yes, there are two paths you can go by, but in the long run
There’s still time to change the road you’re on.
And it makes me wonder.
Your head is humming and it won’t go, in case you don’t know,
The piper’s calling you to join him,
Dear lady, can you hear the wind blow, and did you know
Your stairway lies on the whispering wind?
And as we wind on down the road
Our shadows taller than our soul.
There walks a lady we all know
Who shines white light and wants to show
How everything still turns to gold.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last.
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll.
And she’s buying a stairway to heaven.
