Datum: 20180714
Tijd: 9:35 – 14:15 uur
Afstand: 19,5 km
Overnachting: Tewkesbury Cottage, West Lulworth
Wandeling
Het eerste stuk is een zeer relaxte wandeling langs de promenade van Weymouth. Hier stonden gisteren meer dan 100 Porsches opgesteld. Blijkbaar heeft de Engelse Porsche club een weekend in Weymouth.
Nadat ik de bebouwing verlaat wordt het ook meer heuvelachtig. Na een goeie 8 kilometer kom ik in Osmington Mills. Hier neem ik een korte pauze bij The Smugglers Inn met een koele bitter lemon.
In de tussentijd sta ik via de app in contact met Lise die onderweg is om mij straks te ontmoeten. Ze had al zeer op tijd de ferry van Calais naar Dover (twee uur eerder dan gepland) en is nu in Engeland aan het rijden met mijn auto.
Na de pauze komen me een groot aantal renners tegemoet. Blijkbaar is er vandaag een of andere wedstrijd die voor een deel over het Coast Path gaat. Ik geef ze zo veel mogelijk voorrang. Het is geen pretje om met deze warmte heuvel op en heuvel af te moeten rennen.
Dan komt er, als ik aan de hoogste beklimming van vandaag bezig ben, ineens een heel wolkenfront vanaf de zee het land op rollen. Ik loop daar nog boven. Maar als ik later afdaal, kom ik er midden in terecht.
Ik maak me enige zorgen want vandaag kom ik langs Durdle Door, dat is het bekendste plaatje van het Coast Path.
Ik loop hier boven over de krijtrotsen. Ik ga nog een paar keer steil omlaag en omhoog. De renners blijven komen. Dan zie ik, heel vaag door de wolken heen, Durdle Door. Ik probeer er foto’s van te maken, maar dat lukt niet al te best. Dan maar verder.
Na nog een beklimming en afdaling heb ik dan toch eindelijk een goed zicht op Durdle Door. Ik had me geen zorgen hoeven maken, het moet wel heel erg mistig zijn, wil je Durdle Door niet kunnen zien.
Sterker nog, het stikt hier van de toeristen. Durdle Door is nog erger dan Land’s End.
Maar ik heb een paar leuke foto’s en loop gauw verder, tussen al het toeristen geweld door. Dat gaat door tot in Lulworth Cove. Daar is een mega parkeerplaats en van daaruit zie je alle toeristen de berg op zwoegen…
Ik draai snel af naar West Lulworth, een minuut of 10 landinwaarts. Daar hebben we vanacht een B&B en daar heb ik bij de Castle Inn met Lise afgesproken. West Lulworth is een klein gehucht waar bijna alle gebouwen een strooien dak hebben. Zelfs het bushokje heeft een strooien dak…
Ik ga op het terras zitten bij de Castle Inn en wacht tot Lise arriveert. Uiteraard onder het genot van een pint.
Als Lise aankomt, drinken we samen nog iets en dan gaan we met de auto naar het parkeer terrein bij Durdle Door en lopen daar nog een keer naar toe. Het zou zonde zijn als Lise zo dichtbij is en dit dan niet te zien kreeg.
Daarna zoeken we onze B&B op en is het tijd voor een douche.
Weer
Zonnig en warm, zoals de afgelopen dagen. Alleen toen ik White Nothe opliep kwam er ineens mist opzetten vanuit zee.
Songtekst van de dag
Vandaag kwam ik eindelijk bij Durdle Door en vanwege de bewolking heb ik als songtekst gekozen voor Waiting For The Sun van The Doors:
At first flash of Eden
We race down to the sea
Standing there on freedom’s shore
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Can you feel it
Now that Spring has come
That it’s time to live in the scattered sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun.
Waiting for the sun
Waiting,, waiting,, waiting,, waiting, waiting,, waiting,, waiting,, waiting
Waiting for you to come along
Waiting for you to hear my song
Waiting for you to come along
Waiting for you to tell me what went wrong
This is the strangest life I’ve ever known
[scream]
Can you feel it
Now that Spring has come
That it’s time to live in the scattered sun.
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
