Datum: 20180712
Tijd: 9:35 – 16:25 uur
Afstand: 25,3 km
Overnachting: Seventy Seven Portland, Fortuneswell
Wandeling
Wanneer ik vertrek uit Abbotsbury, kom ik nog langs Tithe Barn. Deze is gebouwd in 1390 en was vroeger 84 meter lang en daarmee de langste schuur met een strooien dak in Engeland. Het is maar dat je het weet.
Ik loop weer voorbij de Swannery en daarna gaat het meteen de heuvel op. Ik loop nu een paar kilometer door het binnenland. Over de heuvels, langs en door weilanden. Een lekker stukje wandelen.
Na verloop van tijd kom ik bij The Fleet. The Fleet is een lagune met zoet en zout water dat Chisel Beach van het vaste land scheidt. Het hele gebied is zo’n 13,5 kilometer lang.
Ik loop bijna dat hele stuk met rechts The Fleet en Chisel Beach en links weilanden en velden met bonen, graan en ander groen spul.
Ik ben blij dat de route niet over Chisel Beach loopt. Geen kiezels vandaag.
Zo ongeveer halverwege dit stuk kom ik bij het Moonfleet Manor Hotel. Tot die tijd voel ik me helemaal Remy, vanaf de Swannery tot aan Moonfleet Manor ben ik niemand tegen gekomen en heb ik ook niemand gezien. Lekker rustig.
Bij het Moonfleet Manor hotel hou ik een kleine pauze voor een kop koffie. Die blijkt hier niet echt goedkoop te zijn, £ 3,50 voor een kop koffie met een matig koekje. Maar de koffie was wel goed.
Tijdens het tweede gedeelte van mijn wandeling langs The Fleet zie ik weer meer mensen. Dit stuk is duidelijk populairder. Er is hier ook meer beschaving, vakantieparken en militaire terreinen.
Ook kom ik hier langs een racetrack voor paarderaces. Maar helaas is er vandaag niks te doen.
Na het tweede en laatste caravanpark gaat het Coast Path een tijdje door de struiken. Even later volgt een minder stukje langs een hek van een militair training kamp.
Uiteindelijk kom ik bij Ferry Bridge. Hier gaat het Coast Path twee kanten op, naar Weymouth (daar ga ik morgen heen) en naar Portland (daar loop ik vandaag naar toe). De route naar Portland is even stug doorlopen, vlak langs de drukke weg naar het eiland.
Het Coast Path maakt een rondje over Portland Island. Dat betekent dat er na de ‘oversteek’ naar het eiland ergens een splitsing is. Uiteraard ben ik weer te veel met andere dingen bezig en loop ik in eerste instantie de verkeerde kant op. Gelukkig ontdek ik dit snel genoeg en vind ik mijn weg naar het stuk van het Coast Path waar ik wel moet zijn. Het helpt als je dit soort zaken verwacht…
Bij de Cove House Inn ga ik op het terras zitten voor een paar pintjes. Het is van hier uit nog maar een stukje naar mijn B&B.
Weer
’s Morgens, tot aan Moonfleet Manor, is het voornamelijk bewolkt. Lekker om te wandelen. Daarna komt er een flauw zonnetje door en wordt het een beetje broeierig. Later komt de zon helemaal door en als ik in Portland aankom is het weer bewolkt.
Songtekst van de dag
Vandaag ben ik naar een eiland gelopen en morgen ga ik daar een rondje maken. Het is niet zo maar een eiland, maar eiland dat bestaat uit rotsen. De songtekst van vandaag is dan ook Rock Island van Jethro Tull:
Savage night on a misty island. Lights wink out in the canyon walls.
Two old boys in a stolen racer. Black rubber contrails in the unwashed halls.
And all roads out of here, seem to lead right back to the Rock Island.
I’ve gone back to Paris, London, and even riding on a jumbo to Bombay.
The long haul back holds faint attraction, but the people here know they’re o.k.
See the girl following the red balloon: walking all alone on her Rock Island.
Doesn’t everyone have their own Rock Island? Their own little patch of sand?
Where the slow waves crawl and your angels fall and you find you can hardly stand.
And just as you’re drowning, well, the tide goes down.
And you’re back on your Rock Island.
Hey there girlie with the torn dress, shaking: who was it touched you? Who was it ruined your day?
Whose footprint calling card? And what they want, stepping on your beach anyway?
I’ll be your life raft out of here, but you’d only drift right back to your Rock Island.
Hey, boy with the personal stereo: nothing `tween the ears but that hard rock sound.
Playing to your empty room, empty guitar tune, No use waiting for that C.B.S. to come around.
`Cos all roads out of here, seem to lead right back to your Rock Island.
