Datum: 20180602
Tijd: 9:15 – 15:25 uur
Afstand: 23,9 km
Overnachting: Pentire Hotel, Newquay
Wandeling
Het traject van Porthcothan naar Newquay is niet al te zwaar. Er zitten wel enkele stijgingen en dalingen in, maar die gaan geleidelijk. Het gaat vandaag voornamelijk langs de kliffen met in het begin onder rotsformaties en later voornamelijk stranden.
Er wordt weer volop gesurft en het is redelijk druk op sommige stranden. Ik heb van de hospita gehoord dat deze week vakantie is voor de kinderen. Dat verklaart waarom er op diverse plaatsen zoveel mensen (en kinderen) waren overdag.
Ik kom nog meer ingestorte grotten tegen, grote gaten in de grond. Dat wordt uitkijken dat de grond me niet onder de voeten wegzakt…
Na een paar kilometer kom ik bij een café van de National Trust. Het is echter nog veel te vroeg voor koffie.
Meteen daarna kom ik Davey weer tegen. Hij houdt er blijkbaar van om vroeg te vertrekken. We lopen een stukje gezamenlijk en kletsen wat. Daarna pak ik mijn eigen tempo weer op en ga door.
In Mawgan Porth is het wel tijd voor koffie. Ik ben nu ongeveer op de helft en na een stukje over het strand gelopen te hebben, ga ik bij een strand tent zitten voor een kleine pauze. Terwijl ik daar zit, zie ik Davey weer voorbij komen. Die haal ik zo meteen wel weer in.
Na Mawgan Porth volgen al snel de grote stranden, met de surfers. De route gaat echter voornamelijk boven over de kliffen. Zoals verwacht haal ik Davey weer in.
Newquay is al een tijdje zichtbaar. Als ik terug kijk, dan zie ik ook de vuurtoren van gisteren nog lange tijd. Als het gisteren niet zo mistig was geweest, dan had ik toen al Newquay kunnen zien liggen.
Newquay strekt zich over een aantal kilometers langs de kust uit. Het eerste stuk gaat het Coast Path nog vlak langs de kust en heb ik nog geen last van de bebouwing. Daarna kom ik toch in de bebouwing en uiteindelijk midden in het centrum terecht. Het is behoorlijk druk, vakantie en zaterdag…
Bij het einde van het traject van vandaag zoek ik een pub voor een pint. Dat wordt de Sailors Arms. Hier zit ik lekker buiten op het terras om het volk te bekijken dat voorbij komt.
Ik ben echter nog niet uitgewandeld vandaag. Mijn hotel ligt helemaal aan de andere kant van Newquay, dus ik volg het Coast Path nog enkele kilometers totdat ik in Pentire ben, dat betekent minder kilometers morgen.
Na een beetje zoeken, vind ik mijn hotel en ben ik klaar voor vandaag.
Weer
Het was lekker zomerweer vandaag. Zonnig en en met een stevige bries naar de zee. Er was wel bewolking en af en toe ook donkere wolken, maar daar heb ik verder weinig van gemerkt.
Songtekst van de dag
Vandaag is Fortarock in Nijmegen. De afgelopen jaren ben ik daar iedere keer naar toe geweest, samen met mijn broers en neef en uiteraard met de guardian of the park, Rob (nee, niet ik). Helaas moet ik dat dit jaar missen (je kunt niet alles hebben). Om dat echter een beetje goed te maken, gaan we vandaag op de heavy tour en is de songtekst van Opeth, die vanavond als een na laatste op de main stage staan. Het is een nummer van mijn favoriete album, Blackwater Park en wel The Drapery Falls:
Please remedy my confusion
And thrust me back to the day
The silence of your seclusion
Brings night into all you say
Pull me down again
And guide me into pain
I’m counting nocturnal hours
Drowned visions in haunted sleep
Faint flickering of your powers
Leaks out to show what you keep
Pull me down again
And guide me into
There is failure inside
This test I can’t persist
Kept back by the enigma
No criterias demanded here
Deadly patterns made my wreath
Prosperous in your ways
Pale ghost in the corner
Pouring a caress on your shoulder
Puzzled by shrewd innocence
Runs a thick tide beneath
Ushered into inner graves
Nails bleeding from the struggle
It is the end for the weak at heart
Always the same
A lullaby for the ones who’ve lost all
Reeling inside
My gleaming eye in your necklace reflects
Stare of primal regrets
You turn your back and you walk away
Never again
Spiralling to the ground below
Like Autumn leaves left in the wake to fade away
Waking up to your sound again
And lapse into the ways of misery
