30 mei 2018 – Rob's South West Coast Path

Datum: 20180530

Tijd: 9:35 – 15:10 uur

Afstand: 21,4 km

Overnachting: The Old Ship Hotel, Padstow

Wandeling

Vandaag een meer relaxte route. Het venijn zit hem in het begin, in de eerste 4-5 kilometer. Daarna valt het wel mee.

Ik begin op tijd want ik moet op het eind het veer van Rock naar Padstow hebben en ik wil daar zeker op tijd zijn (anders kost me dat een taxi).
Het regent, dus dat is minder.
Ik start gelijk met een drietal dat ik de laatste dagen al vaker tegen ben gekomen, zowel in de hotels als onderweg. Het is een stel uit Duitsland (uit de buurt van Nürnberg) en een Engelse vriendin. Ik loop sneller en verlies ze na verloop van tijd uit het oog. Ik verwacht ze vanavond pas weer te zien in het hotel of de pub.

Voordat ik aan mijn wandeling begin, loop ik eerst nog een stukje door Port Isaac. Het plaatsje is beroemd omdat hier de serie Doc Martin is opgenomen. Het hotel waar ik vannacht geslapen heb is in de serie het schoolgebouw (wat het vroeger ook was). Port Isaac heeft vooral veel kleine en smalle straatjes.

Hoewel het venijn in het begin zit, valt het allemaal wel mee. De heuvels zijn niet meer zo hoog, dus iedere klim en afdaling is een stuk korter. Er zijn wel een aantal steile hellingen te nemen, maar dat is allemaal goed te doen. Wel is het goed uitkijken omdat alles nat is. Vooral op rotsachtige stukken betekent dat gladheid.

Na een kilometer of 5 bereik ik Port Quin, een gehucht aan de zee. Normaliter is hier op de parkeerplaats iets te drinken te krijgen (in een oude Citroen HZ), maar vandaag zijn ze vanwege het mooie weer gesloten. Jammer, een kop koffie had er wel ingegaan.
Wel heb ik nu het ergste klimwerk weer gehad. Niet dat het vanaf nu allemaal vlak is, maar veel wordt er niet meer geklommen of gedaald.

En dan loop je over een niet al te breed pad, boven langs een klif, en dan willen er zo’n stuk of 10 koeien langs. Teruggaan heeft geen zin, dan loop je vast op een ‘stile’. Dus, zo veel mogelijk tegen de rand aan kruipen en zo stil mogelijk blijven zitten. De koeien bekijken zich dit eerst eens, ze vertrouwen het niet helemaal. Dan gaan ze toch één voor één voorbij. Eén van de laatsten is een kalfje en dat heeft meer tijd nodig voordat het voorbij durft. Maar uiteindelijk neemt het een sprintje en schiet voorbij. De koe daarachter kijkt me nog even aan alsof ze wil zeggen: durf je wel tegen een kalfje…
Al met al leverde dit wel enkele mooie close-ups van de koeien op.

Vlak daarna komt Polzeath in zicht, een badplaats. Ondanks het mindere weer, is er toch genoeg te doen op het strand en in de zee. Hier is er in ieder geval wel koffie, bij een strandtentje.

Bij Polzeath en later ook bij Rock en Padstow, zijn er enorme zandvlaktes. Hier hebben ze nog eens strand.

Na Polzeath gaat het via een voornamelijk vlakke route verder naar Rock, via de duinen, het strand en langs de laatste heuvel van vandaag.

Ik heb geluk, als ik bij Rock aan het strand kom, komt er net een Ferry aan en kan ik meteen mee. Ze gebruiken vandaag twee ferries. Als we aan de Padstow kant aankomen, wordt duidelijk waarom. Daar staat een enorme rij wachtende.
In Padstow aangekomen, zie ik dat het drietal waarmee ik vanmorgen gestart ben op dezelfde ferry zat. In ons hotel (we hebben weer hetzelfde hotel) maak ik een praatje met ze en daar hoor ik dat ze een afkorting genomen hebben. Dat verklaart waarom ze mij ingehaald hebben.

In Padstow is het een drukte van jewelste. Hier hoef ik me tijdens mijn rustdag morgen niet te vervelen.

Weer

Tja, vandaag kwam er dan eindelijk een einde aan het goede wandelweer. Het regende. Gelukkig niet heel erg hard. Vanaf het begin regende het lichtjes, maar wel vrij constant. Later op de dag waren er wel droge perioden, maar de regen kwam toch meestal weer terug.

Ik had voor de zekerheid mijn regenjas maar aangedaan en hoewel die erg warm was, heb ik hem wel de hele dag aangehouden.

Uiteindelijk was ik drijfnat, maar net zoals de vorige keer maar voor een deel door de regen. Ik had vandaag, vooral aan het begin, veel stukken waar ik langs hele smalle paadjes liep die voor een groot deel met vegetatie overgroeid waren. Daar ben ik het meest nat van geworden, al die vegetatie was drijfnat en daarmee ik ook binnen de kortste keren.