Datum: 20160516
Tijd: 9:00 – 18:00
Afstand: 25,8 km
Overnachting: The Bottom Ship, Porlock Weir
Wandeling
De eerste wandeling van het South West Coast Path gaat van Minehead naar Porlock Weir. Na een echt Engels ontbijt start ik op tijd. Maar eerst even Minehead in om de voorraden aan te vullen (water en fruit repen).
Daarna terug naar het begin van het pad. Hier vraag ik een andere wandelaar of hij een foto wil maken van mij en het beeldhouwwerk. Dat is min of meer verplicht als je het South West Coast Path loopt 🙂
Daarna begint het pas echt (hoewel ik al meer dan 2 kilometer gelopen heb). Ik kom weer langs The Old Ship Aground en loop daarna Minehead uit. Het eerste stuk gaat door de bossen en meteen flink omhoog, maar wel langs de kust. Na een tijdje kan ik ervoor kiezen om een kleine omweg te maken langs Burgundy Chapel. Uiteraard doe ik dat en dat levert een bezoekje aan een ruine van een kapel op en daarna een zeer steile klim omhoog om weer op het pad te komen.
Eenmaal op het pad terug, gaat het nog een klein stukje verder omhoog naar het North Hill Viewpoint. Hier heb ik een mooi uitzicht. Alleen jammer van de bewolking.
Een stukje verder moet ik alweer een beslissing nemen, ik kan de gemoedelijke en makkelijke route door het binnenland nemen of de rugged versie langs de kust. Uiteraard ga ik weer voor de minst makkelijke optie en kies voor de Rugged Coast Path.
De Rugged Coast Path is een heel mooie route die op en neer door de heuvels langs de kust gaat. Ik kan vaak ver vooruit tegen de volgende heuvel helling zien waar ik straks ga lopen (nadat ik eerst een eind naar beneden en weer omhoog ben gegaan).
Uiteindelijk komt de Rugged Coast Path weer samen met de normale route. Vrijwel meteen is er weer een mogelijkheid om een omweg te maken naar een uitzichtpunt, Hurlstone Combe. Wederom besluit ik om die route maar te nemen en na een stukje over een breed pad gelopen te hebben en daarna via een smal pad door de struiken, kom ik daar aan. Je hebt hier een mooi uitzicht over Porlock en de kust.
Boven aangekomen, tref ik een Deense die aandachtig zit te luisteren. Ze maakt opnamen van de getijden en is op zoek naar het beste punt om dat te doen. We babbelen even en nadat ik een stukje verder bij de echte rotspunt ben geweest, ga ik via een zeer steil en smal pad tussen de struiken door naar beneden. Het pad is zo smal en overgroeit dat ik regelmatig twijfel of er wel een pad is. Maar telkens dient zich weer een route aan als ik doorloop.
Uiteindelijk kom ik weer op het South West Coast Path terecht. Nu volgt een relaxt stukje langs een klein riviertje. Bij Bossington ga ik daar overheen en is het tijd voor een pauze in de beroemde Kitnors Tearoom and Gardens. Dit is gevestigd in een heel mooie cottage die van binnen echter wel erg klein is. Zo klein dat de WC bij de parkeerplaats van het dorp is.
Aangezien dit een tea room is, hebben ze er geen bier. Die pint zal dus moeten wachten tot straks. Ik pas me aan mijn omgeving aan en bestel een cream tea met een fruit scone. Aangezien ik geen idee heb hoe je dat hoort te drinken / eten, is het maar goed dat er geen getuigen bij waren. Ik heb later opgezocht hoe je je bij een cream tea behoort te gedragen en ik denk dat eventuele getuigen geschokt zouden zijn geweest over de manier waarop ik met de scone, de jam, de cream en de tea ben omgegaan 🙂
Omdat ik ruim op tijd in Bossington ben, besluit ik om een extra rondje te lopen het binnenland in naar Allerford en Selworthy. Dit is ook een erg mooie route met leuke uitzichten op de heuvels in dit gebied. Beide dorpjes zijn erg klein en pittoresk met een aantal leuke cottages. In Selworthy loop ik naar de kerk met daarbij een hele oude dooie akker. De meeste grafstenen zijn niet of nauwelijks meer leesbaar.
Via een andere route keer ik weer terug naar Bossington en pik daar het Coast Path weer op.
Aan de rand van Bossington, bij Bossington Farm, koop ik langs de weg een fles natuurlijke appelsap. Mijn water begint namelijk op te raken en natuurlijk appelsap lijkt me ook wel lekker. Dat is het ook en de volgende kilometers drink ik de fles leeg.
Die volgende kilometers gaan door de Marsch, een gebied dat regelmatig bij hoge vloed onder water komt te staan. Dit is eigenlijk een saai stukje. Wel staan er enkele indrukwekkende dode bomen. Uiteindelijk kom ik helemaal bij de kust en gaat het nog een stukje over zeer grove kiezel. En als ik zeer grof zeg, bedoel ik ook heel erg grof. Dat loopt niet echt prettig en ik ben blij als ik omhoog kan, de weg op.
Nog een klein stukje de weg volgen en ik kom in Porlock Weir. Ik zoek The Bottom Ship, maar ik vind alleen The Ship Inn. Die moet ik echter wel hebben. De naamsverwarring is ontstaan omdat er in Porlock en in Porlock Weir beiden een Ship Inn is. Die van Porlock Weir wordt door iedereen Bottom Ship genoemd en die van Porlock Top Ship.
Nadat ik ingecheckt ben (mijn tassen staan al op mijn kamer), is het eerst tijd voor een pint IPA en daarna voor een douche.
Al met al een zeer geslaagde eerste etappe van het South West Coast Path.
Weer
Het weer was eigenlijk prima vandaag. Hoewel er regen voorspeld was, zijn er maar een paar keer een paar druppels gevallen. Eigenlijk niet de moeite waard. Omdat er regen voorspeld was, had ik wel mijn regenjas aangedaan. Dat was wel erg warm. Achteraf gezien had ik beter mijn lichte jack aan kunnen doen.
Het was wel de hele dag behoorlijk bewolkt. Daardoor viel er op diverse plekken weinig van het uitzicht te zien (met name op North Hill).
Songtekst van de dag
De songtekst van vandaag is Solsbury Hill van Peter Gabriel. Ten eerste omdat dat niet ver van Minehead ligt en ten tweede omdat ik vandaag behoorlijk wat ‘climbing up’ gedaan heb:
Climbing up on Solsbury Hill
I could see the city light
Wind was blowing, time stood still
Eagle flew out of the night
He was something to observe
Came in close, I heard a voice
Standing stretching every nerve
Had to listen had no choice
I did not believe the information
(I) just had to trust imagination
My heart going boom boom boom
“Son,” he said “Grab your things,
I’ve come to take you home.”
To keep in silence I resigned
My friends would think I was a nut
Turning water into wine
Open doors would soon be shut
So I went from day to day
Tho’ my life was in a rut
“Till I thought of what I’d say
Which connection I should cut
I was feeling part of the scenery
I walked right out of the machinery
My heart going boom boom boom
“Hey” he said “Grab your things
I’ve come to take you home.”
(Back home.)
When illusion spin her net
I’m never where I want to be
And liberty she pirouette
When I think that I am free
Watched by empty silhouettes
Who close their eyes but still can see
No one taught them etiquette
I will show another me
Today I don’t need a replacement
I’ll tell them what the smile on my face meant
My heart going boom boom boom
“Hey” I said “You can keep my things,
they’ve come to take me home.”
