20180515 reis naar Minehead

Het ontbijt is karig vandaag. Maar geen klagen, voor dat geld midden in Londen… Alleen jammer dat ze alleen poeier koffie hadden. Dan maar melk, die was wel ruim voorhanden. De hele ontbijt zaal (groot woord voor de ontbijt kamer) zit vol met Italianen, één grote familie.

Nadat ik uitgecheckt heb, loop ik naar Paddington station. Dat is gelukkig maar een klein stukje lopen (met die zware tassen). Ik ben ruim op tijd bij het station. Mijn Super Off Peak ticket is pas na 10:00 uur geldig, dus de eerste trein naar Taunton laat ik voorbij gaan. Ik heb daardoor ruim de tijd om mensen te observeren op het drukke station. Reizigers variërend in toestand van relaxt tot blinde paniek.

De trein vertrekt met 10 minuten vertraging. Onderweg moeten we ook nog een paar keer stoppen voor een ongeluk en spoorweg bomen die het niet doen. Mijn tijdsplanning wordt een beetje krap. De trein komt volgens planning om 13:26 uur aan en om 13:28 uur gaat de bus naar Bishops Lydeard. Ik hoop dat de conducteur gelijk krijgt en dat we nog een beetje van de vertraging inhalen. Anders zit ik twee uur vast in Taunton of Bishops Lydeard.

Helaas lukt dat niet. Dan maar een taxi, zo haal ik de stoomtrein van 14:15 uur toch nog. Als ik al met koffie in de trein zit te wachten totdat deze vertrekt, komt de bus aan die ik wilde nemen.

De stoomtrein, The West Somerset Railway, is de langste erfgoed spoorweg in Engeland, zo’n 32 kilometer lang. Ik heb een hele 1ste klas coupé voor mezelf en het uitzicht is geweldig. De trein rijdt door het mooie Somerset landschap en voor een deel langs de kust.
Er is zelfs een restauratiewagen waar ze plaatselijk gebrouwen bier hebben. Mijn eerste keuze valt op een bier dat speciaal gebrouwen is om de 40ste verjaardag van de Heritage Railway te vieren. Wat wil ik nog meer?

In Minehead aangekomen, ga ik nog even bij het Turntable café zitten voor nog een plaatselijk bier en een kleinigheid te eten. Ze hebben hier een trein draaiplateau (vandaar de naam van het café). Helaas hebben ze het vandaag al een keer gebruikt en gaan ze nu sluiten. Toch mooi om te zien. Het is so-wie-so leuk om te zien hoe al die vrijwilligers zich inzetten voor hun spoorlijn, van de conducteur en de machinist tot de station chefs toe. Voor de meeste van hen is het niet zo maar een hobby, maar een zeer serieuze aangelegenheid.

Na deze aankomst in stijl, moet ik nog een kilometertje lopen met mijn zware tassen (ik begin het voordeel van wieltjes onder je koffer langzamerhand in te zien). In verblijf vannacht in de The Old Ship Aground, een pub aan de ‘haven’ van Minehead.
Onderweg kom ik al langs het startpunt van het South West Coast Path. Dat wordt gemarkeerd door een beeldhouwwerk.

In The Old Ship Aground kan ik na een welverdiende douche lekker op het terras werken aan dit artikel met een lekker IPA erbij.

Voordat we naar de songtekst van vandaag gaan, even een kleine verklaring over die teksten. Ik probeer iedere dag een passende songtekst te vinden. Passend betekent dat het iets te maken kan hebben met wat ik die dag beleefd heb, hoe ik me voel of wat ik die dag gezien heb. Meestal ligt de relatie in een stukje van de tekst. Het komt maar zelden voor dat de hele tekst van toepassing is.
Uiteraard zijn het allemaal songteksten van nummers die ik goed vind.

De songtekst  van vandaag is van Albert Hammond, I’m A Train (en ja, ik heb ook aan Jethro Tull, gedacht):

Look at me, I’m a train on a track
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah
Look at me, got a load on my back
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah

Look at me, I’m going somewhere
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah
Look at me, I’m going somewhere
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah

Been a hard day, yes, it has been a hard day
Yes, it has been a hard day, yes, it has
I’m a train, I’m a chucka train, I’m a chucka train
I’m a train, I’m a chucka train, chucka train, yeah

Look at me, I’m a train on a line
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah
Look at me for the very last time
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah

It’s been a life that’s long and hard
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah
I’m going down to the breaker’s yard
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah

Been a hard day, yes, it has been a hard day
Yes, it has been a hard day, yes, it has
I’m a train, I’m a chucka train, I’m a chucka train
I’m a train, I’m a chucka train, chucka train, yeah

It’s been a life that’s long and hard
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah
Going down to the breaker’s yard
I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train, yeah

Been a hard day, yes, it has been a hard day
Yes, it has been a hard day, yes, it has
I’m a train, I’m a chucka train, I’m a chucka train
I’m a train, I’m a chucka train, I’m a chucka train
I’m a train, I’m a chucka train, I’m a chucka train
I’m a train, I’m a chucka train

I’m a train
I’m a train
I’m a, I’m a, I’m a train
I’m a train
I’m a train…

20180514 reis naar London

Het is eindelijk zo ver. Vandaag vertrek ik richting Engeland. De eerste etappe van de reis gaat met de Eurostar naar Londen.

Ik neem om 8:00 uur de trein in Venlo. Het eerste stuk reist Lise met me mee. In Eindhoven stap ik over en neem ik afscheid van Lise. Die gaat naar Amsterdam en blijft zitten. Gelukkig haal ik de aansluiting in Eindhoven, dat scheelt weer een uur.
In Breda stap ik weer over. Hier heb ik ruim de tijd en dat levert een lekkere sterke koffie van de Kiosk op.

Ook daarna gaat alles soepeltjes. In Brussel moet ik een goed uur wachten. Daarna zorgt de Eurostar ervoor dat ik mooi op tijd in Londen ben (even na 14:00 uur plaatselijke tijd).

Nu gaat het met de Underground van St Pancras naar Paddington. Vanuit Paddington loop ik uiteraard met mijn zware tassen de verkeerde kant op. Daar kom ik echter snel genoeg achter en daarna gaat het rechtstreeks naar het hotel, de Dolphin Inn. Het is wel flink sjouwen met twee zware tassen.

Omdat ik ruim op tijd in Londen ben, besluit ik te gaan wandelen. Het is lekker wandel weer, zonnig, droog en warm.

Om een doel aan mijn wandeling te geven, ga ik proberen een aantal Untappd location badges te scoren. Dat lukt aardig, van de 4 location badges krijg ik er 3 te pakken (die 4de is op maandag dicht):

  • The Shakespeare
  • Craft House The Hydrant
  • Wedge Issue Pizza + Beer

Daarvoor moet ik wel 23 kilometer lopen.
Bij de pizza tent hebben ze helaas geen IPA. Dan maar een Joker pils, die is ook lekker.

London staat voornamelijk in de steigers. Ik probeer zo veel mogelijk via achteraf straten te lopen en niet via de toeristische routes. Dat levert een aantal leuke plaatjes op.

Na de 3 location badges gescoord te hebben, loop ik terug naar het hotel. Maar eerst nog even langs Paddington station om een ticket voor morgen naar Taunton te halen. Aangezien ze aan het spoor aan het werken zijn, wil ik daar advies voor hebben. Er blijkt toch een rechtstreekse verbinding naar Taunton te zijn. Ik ben benieuwd…

Nog een laatste Guinness bij de pub om de hoek en daarna dit verslagje intypen en naar bed.

Deze keer de toepasselijke songtekst van Ralph McTell, Streets of London:

Have you seen the old man
In the closed-down market
Kicking up the paper,
With his worn out shoes?
In his eyes you see no pride
Hand held loosely at his side
Yesterday’s paper telling yesterday’s news

So how can you tell me you’re lonely,
And say for you that the sun don’t shine.
Let me take you by the hand and lead you through the streets of London
I’ll show you something to make you change your mind

Have you seen the old girl
Who walks the streets of London
Dirt in her hair and her clothes in rags?
She’s no time for talking,
She just keeps right on walking
Carrying her home in two carrier bags.

So how can you tell me you’re lonely,
And say for you that the sun don’t shine.
Let me take you by the hand and lead you through the streets of London
I’ll show you something to make you change your mind

In the all night cafe
At a quarter past eleven,
Same old man sitting there on his own
Looking at the world
Over the rim of his tea-cup,
Each tea lasts an hour
Then he wanders home alone

So how can you tell me you’re lonely,
Don’t say for you that the sun don’t shine.
Let me take you by the hand and lead you through the streets of London
I’ll show you something to make you change your mind

Have you seen the old man
Outside the Seaman’s Mission
Memory fading with the medal ribbons that he wears
In our winter city,
The rain cries a little pity
For one more forgotten hero
And a world that doesn’t care

So how can you tell me you’re lonely,
And say for you that the sun don’t shine.
Let me take you by the hand and lead you through the streets of London
I’ll show you something to make you change your mind

-->